دکتر مهدی محسنیانراد در همایش نکوداشت پروفسور کاظم معتمدنژاد به بیان خاطراتی از پدر علوم ارتباطات و گلهمندی او از وضعیت دانشکده علوم ارتباطات پرداخت.
این استاد دانشگاه امام صادق (ع) با اشاره به خاطرهای از دکتر معتمدنژاد گفت: او به تمامی شاگردانش پُز میداد، نمیگویم افتخار میکرد زیرا چیزی فراتر از آن بود. در نتیجه این انسجام میان استادان ارتباطات یادگار اوست.
به گزارش شفقنا رسانه، محسنیانراد با اشاره به ادغام دانشکده علوم ارتباطات و علوم اجتماعی گفت: معتمدنژاد رنجیده خاطر بود و همیشه در خلوت میگفت که ای کاش این دو تابلو در کنار هم نبودند. در واقع این دانشکده تسخیر شد. وقتی این اتفاق افتاد با معتمدنژاد و نطقی به شورای عالی انقلاب فرهنگی رفتیم و علت را جویا شدیم. گفتند علت این است که ارتباطات علم نیست و وظیفه آن تحکیم رژیم پهلوی بوده و نباید دیگر باشد. اما واقعا اینگونه نبود، اگر اینجا به شکل اول خود برگردد و دوباره دانشکده مستقل ارتباطات شود مطمئناً روح او شاد میشود.
او با تاکید بر میثاق حرفهای روزنامهنگاران یادآور شد: در آن زمان، از او پرسیدم چرا همیشه میگویید رسانهها و نمیگویید مطبوعات؟ ایشان بردبارانه گفتند، بگذار این درست شود، آن هم درست میشود. اگر بخواهند میتوانند رادیو و تلویزیون از انحصار دولت درآید. همان گونه که بیمه و بانکها درآمدند. اگر این میثاق عملی شود و این دانشکده به حالت حرفهای و مستقل خود بازگردد شاید مشکل حل شود.
محسنیانراد افزود: در رسانهها باید دو صدا وجود داشته باشد، نه اینکه فقط یک صدا شنیده شود. نگاه در رسانههای ما به صورت ظلاللهی است؛ همان شاه سایه خدا. اگر نهاد اجتماعی مثل احزاب سیاسی به وجود نیاید این مشکل حل نمیشود. این درحالی است که ما این فرهنگ را نداریم و نمیتوانیم آن را درک کنیم. دکتر معتمدنژاد از این وضعیت ناهنجار که برای رسانهها به وجود آمده بود ناراضی بودند. در جامعه ایران از دیرباز در قدرت سیاسی تعارض وجود داشته است.
او یادآور شد: دکتر معتمدنژاد در بسیاری از نشستها و مکانها تنها بود و تنها جلو رفت و طعنه شنید. نباید اجازه داد که کتابخانهاش به تاراج برود. همان طور که کتابهای دکتر عبداللهی را بعد از مرگش به دیوان شمس بردند. این ساختمان باید دانشکده علوم ارتباطات شود و معتمدنژاد در این ساختمان بماند.