استاد دانشگاه تهران گفت: آن چیزی که امروز به‌عنوان دغدغه‌ی اول همه‌ی خبرگزاری‌ها مطرح می‌شود، غرق نشدن است.
به گزارش ایسنا، دکتر یونس شکرخواه با حضور در نشستی در ایسنا، اظهار کرد: نگرانی و دغدغه‌ی غرق نشدن به‌دلیل اتفاق‌هایی است که در سپهر اطلاعات رخ داده است. برای مثال در دهه‌ی 60، فرانس‌پرس و آسوشیدپرس اقتدار خبری خاصی داشتند، اما در حال حاضر فرانس‌پرس، آسوشیدپرس و رویترز دیگر نمی‌توانند به این اتفاق‌ها دوباره دامن بزنند.
او با بیان این‌که خبرگزاری‌ها در این شرایط باید چه کار کنند، ادامه داد: به نظر می‌رسد وضعیت بلومبرگ و رویترز کمی متفاوت‌تر باشد. از نظر من رویترز یک نوع ایسناست، چراکه بنیاد تامسون را پشت سر خود دارد که به آن پول تزریق می‌کند، وگرنه رویترز سقوط می‌کرد؛ اما رویترز و بلومبرگ از خط اشتراک‌شان درآمد زیادی دارند. ضمن این‌که خبری که رویترز تولید می‌کند، روزنامه‌نگاری عمومی و تحقیقاتی نیست و برای یکسری جریانات خاص است که قدرت خرید دارند.
شکرخواه با اشاره به این‌که بلومبرگ از نشریه‌ی مخصوص به خود نیز درآمد دارد، بیان کرد: شاید یکی از رویاهای من به‌عنوان یک معلم در ایران، این باشد که یک خبرگزاری اشتراک و مجله پرقدرت داشته باشد.
او با بیان این‌که اصلی‌ترین بحثی که درباره‌ی «دیجیتال دیتا» در خبرگزاری‌های شکل گرفته، بحث «یک محتوا، چند فرمت» است، گفت: کسانی برنده هستند که بتوانند از یک محتوا، چند فرمت تولید کنند. برای مثال در حال حاضر که من صحبت می‌کنم یک رکوردر صدای من را ضبط می‌کند و بخشی هم مکتوب می‌شود، اما ویدیویی وجود ندارد و این به معنی ضرر، چراکه ویدیو می‌تواند کاربردهای بسیاری داشته باشد.
شکرخواه تأکید کرد: «یک محتوا، چند فرمت» به معنی بستن سوراخ در یک کشتی در حال غرق شدن است.
او با تأیید این مطلب که بسیاری از این استراتژیها باید از طریق ارکان مدیریتی اجرا شود، اظهار کرد: شرایط و امکانات باید در اختیار نیروها قرار گیرد و در عین حال، میزان بازدهی آن‌ها سنجیده شود و بدنه نیز باید آموزش ببیند. اجرای بسیاری از این استراتژیها نشدنی است، مگر این‌که انگیزه‌ی آموزش در بدنه‌ی نیروی انسانی به‌وجود آید.
شکرخواه گفت: در روزنامه‌نگاری امروز، به این حالت که نیروها به تحریریه برنمی‌گردند، می‌گویند روزنامه‌نگاری کوله‌پشتی‌دار که تحریریه‌اش درون کوله‌پشتی‌اش است. بنابراین تحریریه‌ها مدام در حال کوچک‌تر شدن هستند و ارتباط نیرو با تحریریه با وجود این‌که ممکن است حضور فیزیکی کمتری داشته باشد، بیشتر و فشرده‌تر می‌شود.
او با طرح این پرسش که چگونه می‌شود یک محتوا با چند فرمت داشته باشیم؟ توضیح داد: ما باید ببینیم چه نمونه‌هایی را در این حوزه کم داریم؟ امکان این وجود ندارد که یک جنس تولید کنیم و با یک جنس بمانیم، برای ماندگاری باید به فرمت‌های مختلف تسلیم شد.
شکرخواه درباره‌ی فعالیت ایسنا در طول سال‌های گذشته نیز گفت: من ایسنا را دوست دارم و زمانی که به ایسنا مراجعه می‌کنم، به‌جز صحت خبر چیز دیگری در آن مطرح نیست. در واقع، شایعه در ایسنا وجود ندارد. من به این دلیل ایسنا را دنبال می‌کنم که تولیدکننده‌ی محتواست.
او همچنین درباره‌ی سرویس عکس در خبرگزاری‌ها اظهار کرد: فکر می‌کنم خبرگزاری‌ها ضربه‌های مرگ‌باری را به فتوژورنالیسم در ایران زده‌اند، چون به روزنامه‌ها یاد دادند که سرویس عکس‌شان را تعطیل کنند و خودشان عکس مجانی در اختیار روزنامه‌ها قرار دادند. از این نظر، صنعت عکس به‌شدت از عملکرد خبرگزاری‌ها آسیب دید. متأسفانه خبرگزاری‌ها از طریق عکس هم برای خودشان درآمد ایجاد نکرده‌اند.
