وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشكی در حالی طی روزهای اخیر قانون ممنوعیت تبلیغ كالاهای مضر را به صداوسیما ابلاغ كرد كه این قانون پیشتر هم وجود داشته اما چندان جدی گرفته نشده است.

به گزارش ایسنا، تبلیغ كالاهای مضر در رادیو و تلویزیون بر اساس ماده‌ی 37 قانون برنامه‌ی پنجم توسعه و آیین‌نامه تبلیغات سازمان صداوسیما، ممنوع است، اما این قانون كه در بسیاری از موارد نادیده گرفته شده، طی روزهای اخیر بار دیگر از سوی معاون وزیر بهداشت به سازمان صداوسیما ابلاغ شد؛ با این حال مشخص نیست قانونی كه در خودِ سازمان صداوسیما وجود دارد و چندان رعایت نمی‌شود، چگونه به واسطه‌ی ابلاغ از سوی سایر مراجع، ضمانت اجرایی پیدا می‌كند.

منع تبلیغات «كالاهای مضر برای سلامتی» مثل انواع چیپس و پفك، در حالی در رسانه ملی همچنان مورد مناقشه است كه بیشتر تلویزیون‌های دنیا، این ممنوعیت را به عنوان امری پذیرفته شده كه سلامتی جامعه را تضمین می‌كند، قبول كرده‌اند. مالزی، تایوان، استرالیا، انگلیس و ... از جمله كشورهایی هستند كه پیش از این تبلیغ مواد خوراكی مضر را ممنوع اعلام كرده‌اند.

همواره به پخش آگهی‌های بازرگانی به عنوان منبعی مهم برای درآمدزایی در رادیو و تلویزیون ایران نگاه ‌شده است و در شرایطی كه خود مسؤولان صداوسیما هم به پخش حجم بالای تبلیغات رادیو و تلویزیونی رغبت نشان نمی‌دهند و حتی معاون سیما از آگهی‌های بازرگانی به عنوان پاشنه‌ی آشیل تلویزیون یاد می‌كند، اما همچنان تبلیغات بازرگانی مبنعی مهم برای درآمدزایی است.

در چنین شرایطی و با توجه به اینكه حجم قابل توجهی از آگهی‌های بازرگانی مربوط به كالاهایی بوده كه سلامت مصرف‌كنندگانشان را به خطر می‌اندازند، شاید نتوان انتظار داشت، تلویزیون و رادیو به راحتی از این منبع مهم درآمد چشم بپوشند. از این منظر، عدم اجرای این قانون هم جای تعجب ندارد.

بنابراین اگر قرار باشد همكاری دوجانبه‌ای از سوی وزارت بهداشت و سازمان صداوسیما برای منع پخش تبلیغات كالاهای مضر صورت گیرد،‌ نیاز به تزریق بودجه‌ای به رسانه ملی است تا دست ‌كم بهانه‌ی نیاز مالی از این سازمان، گرفته شود.

با این حال باید توجه داشت كه یك سوی این ماجرا خانواده‌هایی قرار دارند كه فرزندان كوچكشان، تاثیر بسیاری از رسانه می‌پذیرند و نمی‌توانند این حجم از تبلیغ كالاهای مضر را كنترل كنند. در نتیجه رسانه ملی با رعایت نكردن این قانون، آسیب بسیاری به مخاطبان و به خصوص قشر كودك و نوجوان كه هدف اصلی این قبیل تبلیغات هستند می‌زند.

و همه این‌ها درحالی‌ است كه مسؤولان رسانه ملی بارها اعلام كرده‌اند تنها دلیل پخش حجم زیاد تبلیغات،‌ كسب منابع مالی جهت ساختن برنامه‌های مفید و فاخر است اما نگاهی اجمالی به عملكرد رادیو و تلویزیون در پخش آگهی بازرگانی، نشان می‌دهد این نگاه ساده‌انگارانه، هیچ گاه به هدفی كه اعلام شده منتهی نخواهد شد.