وینتون سرف، یکی از پدران وب در اولین گفتگوی خود با نیویورک تایمز در سال 2012 اظهار داشت که دسترسی به اینترنت حق بشر نیست.

به گزارش مهر، در شرایطی که "سر تیم برنرز- لی"، پدر وب معتقد است که دسترسی به وب حق تمام انسانها و یکی از موازین حقوق بشر است، وینتون سرف، پدر اینترنت بر این باور است که دسترسی به اینترنت حق بشر نیست.

وینتون سرف که در حال حاضر معاون رئیس گوگل است از سال 2010 عضو "کمیسیون پهنای باند برای توسعه دیجیتالی" است. این کمیسیون با هدف ترویج فناوریهای پهنای باند به منظور دسترسی وسیعتر ساکنان زمین به اینترنت توسط یونسکو تاسیس شد.

چند سال قبل، پارلمانهای کشورهایی مثل فرانسه و استونی اعلام کردند که دسترسی به اینترنت حق بشر است. اما اکنون پدر اینترنت در خصوص اینکه آیا دسترسی به اینترنت حق بشر یا حق مدنی است، به نیویورک تایمز گفت:

"این مقوله هرچند معقول، نکته مهمی را فراموش می کند: اینکه فناوری یک فعال حقوق است اما خودش یک حق نیست. باید سطح بالایی وجود داشته باشد که به خاطر آن، چیزی بتواند به عنوان یک حق بشر مورد ملاحظه قرار گیرد. به بیانی ساده، این چیز باید در میان چیزهایی قرار داشته باشد که به آنها برای دستیابی به زندگی های سالم در کیفیت انسانی نیاز داشته باشیم و یا اینکه با چیزهایی مثل آزادی از شکنجه یا آزادی وجدان روبه رو باشیم. اما این اشتباه است که بخواهیم یک فناوری را در مقوله ای تا این حد مهم قرار دهیم. چون موجب می شود که با گذر زمان برای مسائل اشتباه ارزش قائل شویم. برای مثال، اگر مدتی قبل، اسب نداشتی امرارمعاش برای زندگی سخت بود. اما حق مهم در آن مورد، حق برای امرارمعاش برای زندگی بود نه حق برای داشتن یک اسب. اگر امروز برای داشتن یک اسب حق داشته باشی نمی دانی که باید با آن چه کار کنی."

اسب به نوعی همان اینترنت است، یعنی وسیله ای است که از طریق آن می توان حقوق بنیادی مثل آزادی بیان را به دست آورد.

وینتون سرف درخصوص حق دسترسی به اینترنت ادامه داد: "همین استدلال می تواند در اینجا نیز استفاده شود. دسترسی به اینترنت همیشه تنها، وسیله ای برای به دست آوردن چیزی مهمتر است. علاوه بر این، حقوق مدنی با حقوق بشر تفاوت دارد چون حقوق مدنی به قانون متصل است و با ماهیت انسان ارتباط ندارد. در شرایطی که هیچکس هرگز به داشتن یک تلفن حق نداده است ما امروز از آن به عنوان یک سرویس جهانی یاد می کنیم و معتقدیم که سرویس تلفنی (جریان الکتریسته و امروز، پهنای باند) حتی در دورترین نقاط نیز باید در دسترس باشند. ما باید کم کم این ایده را پیش ببریم که دسترسی به اینترنت به عنوان حق مدنی را بپذیریم چون قبول آن تضمین می کند که این دسترسی، قانونی است که از سوی حاکمیت ارائه شده است."

معاون رئیس گوگل اظهار داشت: "بهتر کردن اینترنت تنها یک روش هرچند مهم است که از طریق آن می توان شرایط بشر را بهتر کرد اما حق نیست."