کارشناسانی معتقدند که فراموشی از معایب حافظه‌ی صد در صدی عصر دیجیتال است. اما حافظه صد درصدی گوگل با حافظه‌ی بشر چه می‌کند؟
به گزارش ایسنا، یک محقق آمریکایی می‌گوید، مغز ما یاد می‌گیرد که به خاطر نسپارد و این که نباید همه چیز را بدانیم، بلکه به جای به خاطر سپردن اطلاعات، می‌دانیم که کجا می‌توان آن‌ها را یافت. ذهن ما اینترنت را به عنوان حافظه‌ای خارجی می‌شناسد؛ نتیجه‌ای که تفسیرهای گوناگونی را به دنبال داشته است.
نیکلاس کار - نویسنده مقالات و کتابهایی مانند 'آنچه اینترنت به سر مغزهای ما می‌آورد - معتقد است که اکنون با وجود اینترنت و ماشین‌های جست‌وجوگر آنلاین، ما در حال انتقال دانسته‌هایمان به شبکه‌ایم؛ یعنی در حقیقت در حال انتقال حافظه‌مان به شبکه، گوگل و ویکی‌پدیا برای ما حکم هارد اکسترنال را پیدا کرده‌اند.
اما دسته‌ای دیگر از محققان معتقدند، انسان همیشه آموخته است که خود را با پیشرفت‌ها و امکانات جدید تطبیق دهد. انتقال دانسته‌ها به جایی خارج از مغز همیشه صورت گرفته است. کتاب‌ها و کتابخانه‌ها اولین یادگاری‌های این انتقال‌اند. مگر نه این که "نوشتن برای فراموش کردن است."
