سئوال کوتاه و ساده " آیا اینترنت در حال کند ذهن کردن انسانها است؟" ابتدا پس از انتشار مقاله ای با نامی مشابه درباره گوگل به وجود آمد و اکنون پس از انتشار کتابی جدید از نویسنده همان مقاله شکلی جدی تر و نگران کننده تر به خود گرفته است.

به گزارش خبرگزاری مهر، "نیکلاس کار" نویسنده مقاله "آیا گوگل انسان را کند ذهن می کند؟" در کتابی به نام "Shallowes" مباحثاتی را در رابطه با تاثیرات کند کننده و کوچک کننده استفاده از اینترنت بر روی مغز انسانها مطرح کرده است. به اعتقاد وی هر زمان که ما در اینترنت پرسه می زنیم، به گونه ای اتصالات مغز خود را کوتاه تر می کنیم و در نتیجه امکان تفکر و تعمق بر روی موضوعات را در خود نابود کرده، فرصت یادگیری واقعی را از خود گرفته و حافظه دراز مدت خود را به موضوعات کوچک و بی ارزش اختصاص می دهیم.

وی به عنوان شاهدی بر فرضیه اش به تجربه هایی درباره خود و همکارانش اشاره کرده است که به بهانه پرسه زدن در اینترنت دست از کتاب خواندن کشیده اند. به گفته وی شواهد زیادی وجود دارند که نشان می دهند اینترنت نسبت به انسانها عملکردی دارد که طی نسلهای در پیش رو موجب پشیمانی نسل بشر خواهد شد.

"کار" با استناد به دیدگاه ها و نظریات زبان شناسان، عصب شناسان و روانشناسان نتیجه گیری ترسناکی از فرضیه هایش به عمل آورده است. به گفته وی اینترنت در حال ایجاد تغییری در مغز انسانها است که این تغییرات در دسته تغییرات خوب قرار ندارند.

اینترنت پس از ابداعش در دهه 70 جهانی مختص خود متشکل از تعداد بیشماری از رایانه های متصل به یکدیگر را تشکیل داد. هر نوع دانش مختص بشر از جمله جدیدترین تکنولوژیها را می توان در این جهان مجازی یافت و با کمک این شبکه به اشتراک گذاشتن اطلاعات در ابعاد بزرگتر و با سرعت بسیار بیشتری نسبت به اجداد انسانها در قرنهای گذشته انجام می گیرد.

"کار" معتقد است هر چه بیشتر زمان خود را در اینترنت سپری کنیم، بیشتر خود را از مطالعه کتابها و مجلات و دیگر فعالیتهایی که مغز انسان را برای تفکر و تعمق موثر تحریک می کند محروم ساخته ایم و نکته ترسناک در این رویداد این است که نسل جوان بزرگترین بخش زندگی خود را به گشت و گذار و جستجو های اینترنتی اختصاص داده است.

"کار" بر این باور است عملکرد اینترنت مانند مواد مخدر اعتیاد آور است، به صورت آنی باعث آرامش و انبساط خاطر کاربرانش می شود، در ابعاد جهانی در دسترس انسانها قرار دارد و هرگز مشترکانش را رها نخواهد کرد. به این شکل اتصالات مغزی انسانها محدودتر شده و توانایی آن را در ژرف اندیشیدن نابود می کند و به تدریج نسل آینده بشر را به موجوداتی کند ذهن و کوته فکر تبدیل خواهد کرد.