خبرگزاری ایسنا - اغلب تصور عمومی بر این است که روابط عمومی شغل هیجان‌آوری است و به نظر می‌رسد افراد روابط عمومی با تصویر حضور دائم در میهمانی و ایجاد ارتباط برای یافتن تماس‌های جدید مواجه هستند اما واقعیت معمولا ساعت طولانی و کار سخت برای کسانی است که در روابط عمومی فعالیت می‌کنند.

اما اصطلاح روابط عمومی برای نخستین بار در ایالات متحده آمریکا و در نوشته‌های اداره اتحادیه راه‌آهن ایالات متحده به کار برده شد و در دهه اول قرن بیستم نخستین دفاتر روابط‌ عمومی در موسسات این کشور ایجاد شد.

نخستین شرکت روابط عمومی در آمریکا توسط Lvyledbetter Lee فارغ‌التحصیل دانشگاه پرینستون و خبرنگار روزنامه (Newyork Word) که بعدها پدر روابط عمومی در آمریکا خوانده شد، در شهر نیویورک تاسیس شد.

لی در آغاز تأسیس شرکت روابط عمومی خود، اعلامیه‌ای به نام اعلامیه اصول منتشر کرد که در آن آمده بود: "این، یک دفتر مطبوعاتی سری نیست، همه کارهای ما به طور آشکار انجام می‌شود. هدف ما این است که خبر و اطلاعات را در اختیار مردم قرار دهیم. اینجا یک آژانس آگهی تجارتی نیست. اخبار و اطلاعاتی که ما ارایه می‌دهیم دقیق و صحیح است. به خبرنگارانی که در جست‌وجوی مطالب خبری و گزارش‌های تحقیقی و تفسیری هستند، با کمال میل و اشتیاق کمک خواهیم کرد."

پس از تأسیس این دفتر و معرفی خدمات روابط‌ عمومی، به تدریج این حوزه به عنوان یک حرفه شناخته شد و نخستین دوره آموزشی روابط عمومی تحت همین عنوان در سال 1923 میلادی در دانشگاه نیویورک تشکیل شد.

در انگلستان نیز در سال 1911 نخستین فعالیت‌های روابط‌ عمومی به مفهوم امروزی و با همین نام آغاز شد. نیروی هوایی پاکستان هم در سال 1919 واحد روابط‌ عمومی خود را تشکیل داد و در همان سال وزارت بهداشت این کشور، یک نفر را به عنوان مسوول روابط عمومی خود معرفی کرد. همین شخص، شرکت خصوصی روابط عمومی را در سال 1924 در انگلستان تأسیس کرد.

پس از این دو کشور به تدریج در سایر کشورهای صنعتی مانند آلمان، فرانسه و هلند هم، سازمان‌ها و واحدهای روابط عمومی تشکیل شد و راه برای پیدایش حرفه روابط عمومی هموار شد.

اما ریشه‌های روابط عمومی نوین در غرب را باید در دهه اول 1900 میلادی جست‌وجو کرد. "ای وی لی" پایه‌گذار اولین انجمن روابط عمومی در سال 1904 میلادی است، ضمن این که "ادوارد برنیز" به عنوان اولین نویسنده، کتابی در این زمینه با نام "پروپاگاندا" به رشته تحریر درآورد که اهمیت و تکنیک‌های کنترل افکار عمومی در آن ذکر شده بود.

بعد از اتمام جنگ جهانی دوم، روابط عمومی نوین به سرعت رشد کرد و در دهه 1950 میلادی دانشگاه‌ها به سرعت به تدریس دروس و ارائه مدرک در این حوزه رو آوردند.

در یک دیدگاه کلی مهارت‌های ضروری خاصی برای کار در دنیای روابط عمومی وجود دارد که شامل سطح بسیار بالای مهارت‌های ارتباطی، نوشتاری و کلامی است. یک شخص روابط عمومی باید برای انجام هم‌زمان چند کار و مدیریت زمان بسیار ماهر باشد و به منظور درک بهتر نحوه کار رسانه‌ها و سازمان‌های تبلیغاتی ممکن است سابقه رسانه‌یی و آموزش نیز داشته باشد و مهارت‌های برنامه‌ریزی نیز در روابط عمومی بسیار مهم است.

کارمندان روابط عمومی باید تحمل قرار گرفتن تحت فشار شدید را داشته باشد و قادر باشند از عهده سیل سوالات رسانه‌ها و مردم برآمده و درصورتی که یک سازمان تحت انتقاد شدید قرار می‌گیرد، این بخش روابط عمومی است که باید کنترل اوضاع را به دست بگیرد و به طور موثر به انتقاد پاسخ گفته و به‌منظور حمایت از شهرت و اعتبار سازمان آن را برطرف کند.

هدف اصلی بخش روابط عمومی بالابردن شهرت یک سازمان است. کارمندانی که در روابط عمومی کار می‌کنند، اشخاص ماهری هستند که قادرند یک سازمان یا شخص را به بهترین شکل به جهان معرفی کنند؛ نقش روابط عمومی می‌تواند به عنوان یک حافظ اعتبار ملاحظه شود.

در هر حال دنیای کسب و کار امروز بی‌نهایت رقابتی شده و سازمان‌ها به مرزی نیاز دارند که آن‌ها را در میان دیگران قابل توجه‌تر ساخته و در نظر عمومی و رسانه‌ها جذاب‌تر و جالب‌تر سازد زیرا مردم خریداران محصول و رسانه‌ها مسوول فروش آن هستند.

روابط عمومی با کمک به سازمان برای فراهم کردن درک بهتر برای مردم و رسانه‌ها از آنچه که سازمان انجام می‌دهد، خدمات ارایه می‌کند. روابط عمومی در داخل یک سازمان می‌تواند تحت عنوان اطلاعات عمومی یا روابط مشتری قرار بگیرد.

این بخش مخاطبان یا مشتریان را درصورت داشتن هرگونه مشکلی کمک کرده و معمولا به دلیل این که برای نشان دادن سازمان به بهترین شکل ممکن وجود دارد، بخش مفیدی محسوب می‌شوند.

هم‌چنین روابط عمومی به سازمان کمک می‌کند، به توان کامل خود دست یابد و نظرات دریافت کرده از مردم را در اختیار شرکت قرار می‌دهد که این امر با انجام تحقیقات درباره بخش‌هایی که مردم بیش‌تر از آن راضی یا ناراضی هستند، محقق می‌شود.

شاید از یک دیدگاه عمومی روابط عمومی گروهی از افرادی باشند که در همه جا می‌چرخند. چرخیدن می‌تواند به معنی تغییر یک وضعیت بد به سود سازمان نیز باشد. درست است که هدف روابط عمومی نشان دادن ارگان یا نهاد به شکل مثبت است اما برخی از کارشناسان روابط عمومی وجود دارند که یک سازمان می‌تواند برای این مهارت ویژه به آنان متوسل شود.