خبرگزاری مهر - موضوع تکمیل ظرفیت آدرسهای اینترنت پروتکل نسخه چهار نخستین بار از سوی وینتون سرف یکی از پدران اینترنت مطرح شد. موضوع چالش برانگیزی که موجب شد جامعه جهانی به فکر ایجاد یک پروتکل جدید باشد.

20 سپتامبر 2011 تاریخی است که برای وداع با دامنه های اینترنتی برپایه اینترنت پروتکلی که امروز مورد استفاده قرار می گیرد پیش بینی شده است. در اینجا این سئوال مطرح می شود که پس از پایان دوره Ipv4 (اینترنت پروتکل نسخه 4) چه رخ خواهد داد؟ از سالهای قبل درباره استاندارد جدیدی از اینترنت پروتکلها به نام Ipv6 (اینترنت پروتکل نسخه 6) صحبت شده است و گفته می شود که اگر این استاندارد جدید عرضه نشود بازار به جنون کشیده خواهد شد و همه باید برای پیدا کردن یک دامنه آزاد در اینترنت پروتکل قدیمی کفش آهنی بپوشند.

در حال حاضر در حدود 150 میلیون هاست و بیش از 500 میلیون دامنه در اینترنت موجود است.

زمانی که اولین آدرسهای IP در سال 1981 ایجاد شدند هر کسی در هر نقطه زمین می توانست به هر تعداد آدرس که نیاز داشت دست یابد. به طوری که از نظر تئوری هر کاربر می توانست 4 میلیارد و 295 میلیون و 967 هزار و 296 آدرس داشته باشد.

در حقیقت در آن زمان تنها در حدود 500 رایانه به شبکه اتصال داشت و سازندگان این شبکه هرگز تصور نمی کردند که کمتر از 30 سال بعد، گنجایش آن به اتمام برسد.

حدود سه سال قبل مخترع اینترنت ضمن هشدار در خصوص سرنوشت شبکه اظهار داشت که تا سال 2010 آدرسهای عددی اینترنتی که روی IPv4 عرضه می شوند تمام خواهند شد.

وینتون سرف که در کنار "باب کان" اینترنت را اختراع و ایده پروتکل های TCP/IP ارائه کرد در سال 2007 هشدار داد که ظرف سه سال آینده تمام ترکیبات عددی که برای اختصاص آدرس های اینترنتی عرضه می شوند، تمام خواهند شد و دیگر هیچ آدرسی را نمی توان روی شبکه ثبت کرد.

به گفته وینتون سرف، بدون شرح یک پروتکل عددی جدید، خطر پایان آدرسهای اینترنتی میلیون ها نفر از کاربران وب را تهدید می کند.

مخترع اینترنت در این خصوص توضیح داد: "اگر آدرسهای IPv4 تمام شوند، کار اینترنت پایان می یابد. این درحالی است که مردم یک آدرس IPv4 می خواهند اما نمی توانند آن را داشته باشند."

یکسال قبل نیز تیم برنرز- لی مخترع WWW اظهار داشت: "وب آینده یا وب 3.0 بدون مانع و در دسترس تر برای همه خواهد بود و می تواند از طریق تمام دستگاهها از تلفن ساده تا کتابهای الکترونیکی امکان اتصال کاربر را فراهم کند."

سخنان برنرز- لی در شرایطی بیان شد که بسیاری از کارشناسان نسبت به ترافیک سنگین وب هشدار داده اند. روزنامه "لیبراسیون" چند روز قبل از این سخنان برنرز- لی در هجدهمین دوره کنفرانس پهنای جهانی وب در مادرید اسپانیا ضمن تاکید به هشدارهای مشابه روزنامه نیویورک تایمز در این باره نوشت: "شبکه محدودیتهایی دارد."

همچنین "جان مارکاف" استاد و محقق دانشگاه استانفورد و روزنامه نگار نیویورک تایمز در فوریه 2009 اظهار داشت: "آیا ما به یک اینترنت جدید نیاز داریم؟"

یکی از بیشترین توجیهاتی که برای نیاز به Ipv6 اظهار می شود تمام شدن آدرسهای اینترنت پروتکل 4 است به طوری که در سالهای اخیر کشورهای چین و هند بیشترین آدرسهای این نسل از اینترنت پروتکل را به نام خود ثبت کرده اند.

با گسترش اینترنت و افزایش شبکه های خانگی و کسب و کار، امروزه دیگر تعداد آدرسهای IP دردسترس کافی به نظر نمی رسد و این یکی از مهمترین دلایل برای توسعه Ipv6 است که می تواند فضای بزرگتری را برای آدرسها و دامنه ها در اختیار کاربران قرار دارد.

بحران و فرسودگی دامنه های برپایه استاندارد Ipv4 از سالها قبل اعلام شده است. در کل این بدین معنا است که ترکیبات ریاضی مختلفی که اجازه ثبت یک دامنه را می دهند فرسوده شده اند.

از نظر فنی، کد یک دامنه برپایه Ipv4 به صورت 23 بیت بوده (از 4 عدد تشکیل شده است) که هر یک از این اعداد با یک نقطه 8 بینی از هم جدا می شوند. به این ترتیب حداکثر ارزش این کدها می تواند به 256 برسد.

این درحالی است که استاندارد جدید Ipv6 برابر با 128 بیت است و این بدین معناست که این اینترنت پروتکل می تواند دو صد و بیست و هشتم توان آدرسهای جدید را بسازد.

بنابراین Ipv6 می تواند 666 هزار میلیارد میلیارد سایت را در هر متر مربع سطح زمین جای دهد. این فضا برای هر تعداد درخواست آدرس از طرف کاربران حقیقی و حقوقی کافی خواهد بود.

در اینجا در مورد مسئله مهاجرت از یک استاندارد به یک استاندارد جدید یک مسئله باقی می ماند: آیا سیستم عاملهای ویندوز، یونیکس، لینوکس و مک می توانند ظرف چند سال آینده از Ipv6 حمایت کنند و مرورگرهایی که درحال حاضر پنجره های وب را می گشایند می توانند سایتهایی را که برپایه این استاندارد جدید قرار گرفته اند تشخیص دهند؟