یک پیشکسوت روزنامهنگاری گفت: نوع مناسبات درون سازمانی رسانهای که خبرنگار با آن کار میکند و در بدو ورود به رسانه شکل گرفته از عوامل مؤثر در ایجاد امنیت شغلی اوست.
فریدون صدیقی در گفتوگو با فارس درباره علل نبود امنیت شغلی خبرنگاران گفت: امنیت شغلی روزنامهنگاران تابعی از امنیت نشر و انتشار یک رسانه است، همچنین کارکرد و چگونگی کارکرد خود خبرنگار نیز در این امر دخیل است.
وی اظهار داشت: نوع مناسبات درون سازمانی رسانهای که خبرنگار با آن کار میکند و در بدو ورود به رسانه شکل گرفته است نیز از عوامل مؤثر در ایجاد امنیت شغلی خبرنگاران است.
این مدرس ارتباطات افزود: عامل مکمل و ضابطهمند این امر بر میگردد به نوع نگاهی که وزارت ارشاد که متولی و هدایتگر کارکرد رسانههاست به خبرنگاران دارد و اهمیتی که برای نقش آنها در تنویر افکار عمومی قائل است مجموعه این عوامل تعیین کننده امنیت شغلی خبرنگاران است.
وی گفت: وقتی خبرنگار در زمان آغاز به کار در نشریات رودررو هیچ قراردادی قرار نمیگیرد و قراردادی که نحوه استخدام او را مشخص کند، وجود ندارد؛ کاری که باید توسط صاحب رسانه انجام شود اما عموماً صاحبان رسانهها ترجیح میدهند که این کار را انجام ندهند.
صدیقی اظهار داشت: همچنین اغلب فیش مستندی دست خبرنگار را نمیگیرد یا عموماً این قشر بیمه نیستند تا از طریق مستند بیمه، حق و حقوقشان مشخص شود لذا اغلب خبرنگاران قراردادی هستند در نتیجه وقتی کار خود را از دست میدهند مستندی برای ارائه به وزارت کار ندارند تا حقوق خود را طلب کنند.
پیشکسوت روزنامهنگاری اضافه کرد: در این میان نهادهایی که بتوانند حافظ خبرنگاران باشند؛ انجمنهایی که مربوط به خبرنگاران بوده، فعال باشند، جایگاه حقیقی و حقوقی آنها مشخص باشد و رسانه آنها را به رسمیت بشناسد و بتوانند با وکیل پیگیر حق و حقوق خبرنگاران باشند، وجود ندارد.
وی تصریح کرد: خبرنگاران کاملاً بلاتکلیف به تولید خبر و تا حد مقدور شفافسازی در انتقال پیام میپردازند اما کافی است که رسانه دستخوش یک اتفاق شود یا صاحب کار به هر دلیلی که دوست دارد خبرنگار را اخراج کند؛ در اینجا چون او از پیش قراردادی ندارد نمیتواند هیچ کاری برای احقاق حقوقش انجام دهد.
این روزنامهنگار ادامه داد: نکته جالب این است که وظیفه و رسالت خبرنگار طرح مطالبات مردم و در نتیجه پیگیری حقوق آنهاست؛ او همواره میکوشد اگر حقی ضایع شده آن را مطالبه و پیگیری کند اما غمانگیز این است که نمیتواند از حقوق خود دفاع کند.