همشهری، فرانک عطیف - چهل ساله شده است. به میان‌سالی رسیده در حالی که خیلی‌ جاها هنوز در کودکی، بعضی جاها در نوجوانی و گاه در جوانی به سر می‌برد.

این اینترنت هزار چهره چهل سال است که برای کمک به توسعه و پیشرفت بشر پا به دنیای ما گذاشته و هر روز پنجره‌ای تازه را به روی انسان باز کرده است با افق‌هایی گاه تیره و تار و گاه روشن. البته این ماییم که آن را تیره می‌کنیم ، وگرنه به خودی خود منفی نیست. خودمان درستش کرده‌ایم و برای منافع خودمان هم قوانینی را برایش تعیین می‌کنیم.برای تولد چهل‌سالگی اینترنت جان، با هم نگاهی می‌کنیم به تاریخ‌های مهم توسعه و رشد این پدیده در طی این سال‌ها:

1969: شهریور ماه (سپتامبر) دو کامپیوتر در دانشگاه کالیفرنیای آمریکا داده‌هایی بی‌مفهوم را در اولین آزمایش «آرپانت»، یک شبکه آزمایشی نظامی، ردوبدل کردند. اولین ارتباط بین دو سایت این دانشگاه و مؤسسه پژوهشی استنفورد در کالیفرنیا، با این که شبکه بعد از ارسال دو حرف اول کلمه «ورود به سیستم» از کار می‌افتد، در تاریخ 17 آبان (اکتبر) برقرار می‌شود. دانشگاه اوتاوا و سانتاباربارا بعداً به این شبکه پیوستند.

1970: آرپانت اولین خط ساحل شرقی را می‌گیرد.

1972: «ری تامیلسون» پست الکترونیکی را به شبکه می‌آورد و علامت «at» را به عنوان راهی برای مشخص‌کردن نشانی‌های پست الکترونیکی دیگر سیستم‌ها انتخاب می‌کند.

1973: آرپانت اولین ارتباط بین‌المللی‌اش با انگلیس و نروژ برقرار می‌شود.

1974: «دن سرف» و «باب کاهن» یک روش ارتباطاتی درست می‌کنند که از طریق آن شبکه‌های مختلف و متنوع یکدیگر را می‌شناسند و می‌فهمند؛ یک اینترنت واقعی.

این روش«تی‌سی‌پی» نامیده شد و پیش از تصویب رسمی در اول ژانویه (11 دی‌ماه) به تی‌سی‌پی/ آی‌پی (Tcp/Ip)تبدیل شد.

1983: سیستم اسم «دامین» (Domain)که همان محل استقرار در دنیای مجازی و به عبارتی سایت است؛ پیشنهاد شد. پسوندهایی مانند «نقطه کام» ( com .)، «نقطه‌ ای‌دی‌یو» (edu .) و... یک سال بعد ایجاد شد.

1988 : یکی از اولین کرم‌های اینترنتی به نام «موریس» به هزاران کامپیوتر خزید.

1989: خدمات کامپیوتر کوانتوم معروف به «ای‌اُ ال» (AOL) فعلی سرویس آمریکای آن‌لاین را برای کامپیوترهای اپل مکینتاش معرفی کرد. این سرویس با هدف اتصال تقریباً 27 میلیون نفر در این کشور به اینترنت تا سال 2002، ایجاد شد.

1990: «تیم برنرز-لی» شبکه گسترده جهانی را در کنار ایجاد راه‌هایی برای کنترل کامپیوتر‌ها از راه دور در «سرن»، سازمان اروپایی پژوهش هسته‌ای تولید کرد.

1993: «مارک اندریسن» و همکارانش در دانشگاه ایلینویز «موزائیک»، اولین مرورگر وب را برای ترکیب گرافیک و متن در یک نسخه و گشودن پنجره شبکه به روی جهانیان با نرم‌افزاری قابل استفاده و ساده، تولید کردند.

1994: اندریسن و دیگران در تیم موزائیک شرکتی تأسیس کردند تا اولین مرورگر تجاری شبکه یعنی «نت اسکیپ» (Net Scape) را تولید کنند.

1995: شرکت آمازون درهای مجازی‌اش را باز کرد.

1996: قانون مبارزه با هرزه‌نگاری در آمریکا نوشته شد.

البته بعدها تغییرهایی ایجاد شد اما این اولین گام برای استفاده امن از اطلاعات بود.

1998: شرکت گوگل شکل گرفت، آن هم از دل یک پروژه که در اتاق‌های استنفورد آغاز شد.
دولت آمریکا به بررسی خط‌مشی نام دامین یا همان نشانی اینترنتی و مسئول کردن «تعاونی اینترنت برای اعداد و اسامی مشخص شده» (آی‌سی ای ان ان) پرداخت.

سازمان قضایی ایالات متحده و 200 ایالت شرکت مایکروسافت را تحت تعقیب قرار دادند. اتهام این شرکت تولید سیستم عامل ویندوز به شکلی است که عرصه رقابت را از نت‌اسکیپ و بقیه بگیرد.

1999: «نپستر» (Napster) به ترویج اشتراک فایل موسیقی پرداخت. تعداد کاربران اینترنت جهان از 250 میلیون نفر فراتر رفت.

2002: جمعیت دنیای مجازی عدد 500 میلیون را پشت سر گذاشت.

2004: «کارک زوکربرگ» شبکه اجتماعی« فیس‌بوک» را در دانشگاه هاروارد تأسیس کرد.

2005: «یوتیوب»،سایت اشتراک‌گذاری فایل‌های ویدیویی شروع به کار کرد.

2006: جمعیت اینترنت جهان از یک میلیارد نفر بالاتر رفت.

2007: شرکت اپل دستگاه «آی‌فون» را تولید و میلیون‌ها نفر را به دسترسی بی‌سیم به اینترنت فرا خواند.

2008: تعداد کاربران اینترنت در دنیا از 5/1 میلیارد نفر بالاتر رفت.

تعداد کاربران چینی به 250 میلیون رسید و آمریکا را پشت سر گذاشت.

تولیدکنندگان نت‌اسکیپ از پرچم‌داری در تولید مرورگر عقب کشیدند، اگرچه فایرفاکس»‌شان سرپاست و استوار.

برخی خطوط هوایی معروف سراغ سرویس دهی اینترنت در پروازهایشان رفتند.

2009: نشریه «پست اینتلیجنسر» سیاتل اولین نشریه مهم و روزانه‌ای است که کاملاً اینترنتی و آن لاین شد.

گوگل تولید یک سیستم عامل رایگان را اعلام کرد؛ سیستم عاملی که کاربر برای اولین بار در شبکه جهانی تجربه‌اش می‌کند.