خبرگزاری ایسنا - بهروز رضوی که علاوه بر گویندگی برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی از صدایش برای تبلیغ کالاها و خدمات هم استفاده می‌کند، گفت که خودش ترجیح می‌دهد از صدایش برای تبلیغ کالاها و خدمات ایرانی استفاده شود.

او در عین حال خاطرنشان کرد: امیدوارم که کالاها و خدمات ایرانی در حدی باشند که متنی که من گفتم حرام نشده باشد.

این دوبلور و گوینده پیشکسوت در گفت‌وگو با ایسنا، در پاسخ به پرسشی درباره‌ی انتقاداتی که برخی افراد در خصوص استفاده از صداهای ارزشمند برای آگهی‌های بازرگانی مطرح می‌کنند، گفت: نفس این افراد از جای گرمی‌در می‌آید؛ وقتی بیایند گویندگی رادیو بکنند و جلسه‌ای 10 هزار تومان به آن‌ها بدهند و امور زندگی شان لنگ باشد، آن وقت می‌بینند بهتر از دیوار بالا رفتن و کرایه کشی و غیره است.

او تاکید کرد: وقتی خدا چنین نعمتی به من داده‌است و رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی تاوانش را نمی‌دهند، من چاره‌ای جز استفاده از صدایم برای تبلیغات ندارم.

رضوی اظهار کرد: باید به من بگویند در طول سال حافظ و شاهنامه را بخوان و پول کافی هم بابت آن به من بدهند. لازم است نهادهای فرهنگی به ما جهت‌ دهند تا صدای ما حرام نشود؛ اما نشستن و لم دادن و گفتن این که حیف صدای رضوی است که تبلیغات کند، کافی نیست. ‌من برای همراه اول تبلیغات کردم، 25 میلیون تومان پارسال از آن‌ها گرفتم؛ کدام یک از نهادهای فرهنگی به من این قدر پول می‌دهند؟! من ناچارم زندگی ام را بگذرانم.

این دوبلور پیشکسوت با بیان این که مدت‌ها از گفتن تبلیغات پرهیز می‌کرده‌است، ادامه داد: من 41 سال است گویندگی می‌کنم؛ بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ‌بنده قبول کردم تبلیغات سینمایی را بگویم. هفت - هشت سال هم هست که تبلیغ کالای غیر فرهنگی و خدمات عام‌المنفعه می‌کنم. بله؛ خود من بیش از همه می‌دانم که صدایم برای تبلیغات حیف است؛ من دارم الان این صدا را حرام می‌کنم چراکه در غیر این صورت پول کافی برای گذران زندگی به شکلی که مطلوب خودم است ندارم.

بهروز رضوی سپس به طرح این پرسش پرداخت که مگر من از شبکه‌های رادیویی چقدر پول می‌گیرم و اضافه کرد: من با پرینت تمامی حقوقی که از شبکه‌های رادیو‌یی مختلف می‌گرفتم نتوانستم شرکت لیزینگی که ماشینم را از آن خریده بودم متقاعد کنم که توانایی پرداخت قسطم را دارم!

او در پاسخ به پرسش دیگر ایسنا درباره‌ی استفاده از صدایش در برنامه‌های فاخر تلویزیونی از جمله «مستند ایران» که پیش از این در آن گویندگی می‌کرد، گفت: سود مالی چنین برنامه‌هایی را تهیه کننده می‌گیرد؛ او از یک طرف اسپانسر می‌گیرد از طرف دیگر به این اداره و آن اداره مراجعه می‌کند؛ حق مرا هم نصف آن چه که باید دادند؛ و البته بعد هم پوزش را می‌دهند که از صدای فلان گوینده در برنامه استفاده شده و یا متن برنامه را فلان نویسنده نوشته‌است. ولی حقیقت این است که منافع مالی‌اش را کس دیگر برده‌است.