کسری نوری - سردبیر روزنامه شهروند - درباره‌ی پیش‌نویس قانون سازمان نظام رسانه‌ای گفت: متأسفانه حرکتی که درخصوص تصویب پیش‌نویس در حال انجام است، حرکت صوابی نیست و بهتر است دولت اصلا وارد این ماجرا نشود.
به گزارش ایسنا، این روزنامه‌نگار در نشست علمی بررسی پیش‌نویس قانون سازمان نظام رسانه‌ای که با حضور جمعی از اساتید و فعالان رسانه برگزار شد، ابتدا از موقعیتی که برای رسیدن به نقطه نظرات و بیان انتقادات فراهم شده است، تشکر و اعلام کرد: شرایط ما با هیچ جای دنیا قابل قیاس نیست؛ چرا که ما در فضایی حرکت می‌کنیم که سرشار از تناقض و تضاد است و واقعا نمی‌توان تشخیص داد که چرا این صواب است و چرا این صواب نیست.
نوری ادامه داد: اگر درباره‌ی متن پیش‌نویس قانون سازمان نظام رسانه‌ای بحث کنیم، باید بگوییم که وجود یک تشکل یا یک پیش‌نویس برای نظام‌نامه رسانه‌ای کار بسیار پسندیده‌ای است اما وقتی قوانین این مسئله را در تعامل با حاکمیت می‌سنجیم، موقعیت‌ها کمی دشوار می‌شود و اما و اگرهای بسیاری سر راه قرار می‌گیرد. از سویی دیگر هم ما با ساختاری مواجه هستیم که اساسا حاضر نیست هیچ کدام از وظایف و اختیاراتش را واگذار کند و همواره تلاش کرده که این اقدام را انجام بدهد. بنابراین وقتی در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که سایه سنگین دولت و حاکمیت را در تمام ارکان زندگی‌مان حس کنیم، دیگر اگر یک دولت مدعی شود بخشی از اختیارات را به خود یک صنف یا مردم واگذار کند کمی باورش سخت است، چرا که چاره‌ای هم ندارد و اقتضای طبیعت و قدرت در ایران همین‌طور است و اصلا نمی‌تواند از چیزی بگذرد بلکه باید بر همه چیز احاطه و تسلط نفس‌گیری داشته باشد.
وی در عین حال تأکید کرد: اگر واقعا دولتی مدعی است که می‌خواهد چیزی را واگذار کند ابتدا باید در جهت اثبات آن خودش به این باور رسیده باشد و فقط در حد حرف و شعار نباشد، چرا که اگر باوری وجود نداشته باشد در نهایت همین پیش‌نویس می‌شود. یکی دیگر از مشکلاتمان در این حوزه مربوط به همین صنف است که ما از آن غافل هستیم. این در حالی است که واقعیت این است که با یکسری کپی‌برداری از کشورهای دیگر مشکلاتمان حل نمی‌شود چرا که مختصات خاص خودمان را داریم. من مطمئن هستم اگر قانون وکلا هم الان قصد شکل گرفتن داشت، قطعا اجازه نمی‌دادند؛ کماینکه برای همین کانون وکلا هم مگر تشکیلات موازی درست نشد که بیاید به نوعی آن را خنثی کند؟
او همواره تأکید کرد: همان‌طور که گفتم مشکل دیگر ما بحث صنف است. در حال حاضر ما یک صنفی داریم که گروهی از اهالی صنف وظیفه ذاتی و ملی خودشان را اینگونه تعریف کرده‌اند که کیفرخواست علیه همکار صنفی‌شان صادر کنند. ما با این وضعیت می‌خواهیم بیاییم حرف از یک نظام‌نامه صنفی بزنیم! رسانه‌ها در همه جای دنیا چشم بیدار جامعه و مردم هستند اما در حال حاضر رسانه‌های با صراحت خودشان را شمشیر سیستم معرفی می‌کنند.
کسیر نوری در قسمت پایانی صحبت‌هایش در این نشست عنوان کرد که مشکل ما یکی - دو تا نیست و تصریح کرد: ما نه می‌توانیم برویم و از جایی کپی کنیم و نه براحتی می‌توانیم خودمان حرف بزنیم چرا که یک گرفتاری درونی در این صنف داریم و یک گرفتاری هم با حاکمیت داریم؛ بنابراین در چنین شرایطی آوردن چنین پیش‌نویس‌هایی فکر می‌کنم به یک نسل‌کشی در مطبوعات وجاهت قانونی بدهد، بنابراین گاهی وقتی که ما هیچ کاری نکنیم بهتر است که یک کار غلط انجام بدهیم و متأسفانه به نظرم حرکتی که درخصوص تصویب پیش‌نویس قانون سازمان نظام رسانه‌ای در حال انجام است حرکت صوابی نیست. بهتر است دولت اصلا وارد این ماجرا نشود. به نظر من بزرگترین خدمت دولت به جامعه مطبوعاتی این است که وارد این پیش‌نویس نشود؛ همان‌طور که دولت‌های گذشته و حتی دولت آقای احمدی‌نژاد هم وارد این بازی نشد و این بازی در سکوت گذاشته شد.
