علی ربیعی - داشتم در رابطه با استادم دکتر کاظم معتمدنژاد می‌نوشتم، که خبر فوت نلسون ماندلا هم آمد. ماندلا و معتمدنژاد هر دو میراثی از خود به یادگار گذاشته‌اند که سبب می‌شود همواره در بستر زمان زنده باشند. دکتر کاظم معتمدنژاد بنیانگذار یک مکتب، موسس یک دانشکده، پایه‌گذار یک رشته دانشگاهی و خالق کتاب‌ها و مفاهیم بسیاری در علوم ارتباطات اجتماعی است، ثمرات اقدامات او نسل به نسل ادامه خواهد یافت و او در تمامی این دوران‌ها زنده و ماناست. به همین دلیل معتمدنژاد را نمی‌توان یک فرد دانست، ردپای او را می‌توان در تمامی کتاب‌های به تحریر درآمده در حوزه ارتباطات، در تمامی استادان و دانشجویان پرورش‌یافته در این رشته، در تمامی روزنامه‌نگاران و روزنامه‌های منتشرشده در کشور و در همه آنچه که در این حوزه می‌گنجد، دید.

معتمدنژاد را به حق پدر ارتباطات ایران می‌خوانند، او آغازگر و هموارکننده راهی است که همه عابران پس از او وامدارش خواهند بود. او فراتر از یک استاد، الگویی تمام عیار برای دانشجویانش نیز به حساب می‌آمد. آرام و محجوب بود و از حاشیه‌ها دوری می‌کرد. گزیده و پرمغز سخن می‌گفت، گوشی شنوا داشت و هرگز ندیدم سخن کسی را قطع کند. اهل مرزبندی و گروه‌بندی نبود، در کلاس‌ها و جلسات با وجود نزدیک‌تربودن بعضی از افراد به او با همه یکسان رفتار می‌کرد. عشق و علاقه‌اش به درس و دانشگاه مثال‌زدنی بود و در عمر پر عزت 79ساله اش هیچ‌گاه از پژوهش و تحقیق دست نکشید. به حق یاد و خاطره استادانی همچون کاظم معتمدنژاد هیچ‌گاه از حافظه دانشگاهی و انسانی این مرز و بوم پاک نخواهد شد و او همیشه در قلب ما زنده است.

منبع: روزنامه شرق