سیاوش قربانی - بهار زندگی پربار و باوقار استاد "معتمد نژاد" بعد از گره خوردن به یک تابستان طولانی از تب و تاب بیماری و خانه نشینی، در ایستگاه پائیز نود و دو ایستاد و روح همیشه آرام این مرد نازنین، در چهاردهم آذرماه برای همیشه آسمانی شد.

معتمدنژاد، دانشمندی فاضل بود و بی کم و کاست تجلی فضیلتِ اهل قلم و روزنامه نگاری بشمار می رفت.
او را که پدر علم ارتباطات ایران است باید از بنیانگذاران بسیاری از رشته های علمی و انجمن های تخصصی در حوزه های مختلف ارتباطات، روزنامه نگاری، حقوق و اخلاق حرفه ای و جامعه ی اطلاعاتی در بیش از ۵ دهه ی اخیربشمار آورد.

روزنامه نگاری نجیب و استادی فرزانه که در دوران حضور با برکت خود، خیل بی شماری از روزنامه نگاران خوش فکر و توانمند را تقدیم ایران امروز کرد و بسیاری از آرا و تقریرات حرفه ای اش به استخوان دارترین منابع علمی کشور تبدیل شد. شنیدنی آنکه، شماری از اصطلاحات رایج امروز در روزنامه نگاری همچون "رو تیتر" و "میان تیتر" نیز یادگارانِ روشن ایشان است.

دکتر کاظم معتمد نژاد در سال ۱۳۱۳ در شهرستان بیرجند متولد شد. در سال ۱۳۳۶ به اخذ درجه لیسانس و در سال ۱۳۳۹ به اخذ درجه دکتری در رشته قضائی از دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران نائل شد.
معتمدنژاد در زمان تحصیل در دوره کارشناسی، با مدیر وقت روزنامه کیهان -که استاد او نیز بود- رابطهٔ دوستانه‌ای برقرار کرد. وقتی استاد از دانشجویان دوره دکتری برای همکاری در کیهان دعوت کرد، معتمد نژاد فرصت را غنیمت شمرده و به محیط روزنامه وارد شد. دیری نپایید که از مترجمی زبان فرانسه، به مسؤولیت گروه خارجی و مقالات ارتقاء یافت.

روزنامه کیهان که به روزنامه نگاران تحصیلکرده نیاز داشت، برای وی بورسیه‌ای از دولت فرانسه دریافت کرد. معتمد نژاد در دانشگاه سوربن فرانسه موفق به اخذ دکتری حقوق و علوم سیاسی و نیز دکتری تخصصی روزنامه نگاری از انستیتوی مطبوعات و علوم نظری دانشگاه پاریس شد.

استاد، پر رنج ترین و پر اضطراب ترین کار را روزنامه نگاری می دانست و در عین حال معتقد بود که جالب ترین و پرشورترین کار هم بشمار می رود. یک گفتگوی خواندنی در سال ۸۴ با روزنامه جام جم دارد که در لابلای پاسخ های کوتاهی که به مصاحبه گر خوش ذوق، آقای "علی اکبر مظاهری" می دهد، می توان عمق فهم و درک وسیع او را از دایره و دامنه ی دانش و ذوق روزنامه نگاری دریافت.

می گفت: خبر داغ آنست که اندیشه ها را برانگیزد نه احساس ها را و خبر ویژه باید مفید ترین آن باشد نه پرغوغاترین آنها. معتقد بود تنها، روزنامه ای که می خواهد با تلویزیون رقابت کند، عکسهایش بر حرفهایش می چربد و می گفت: دو نوع روزنامه را از هم تفکیک می کنم، دیدنی و خواندنی.

شیوه های جنجالی را از شیوه های ناپسند روزنامه نگاری می دانست و در برابر کلماتی که کشنده اند و مثل قاتل عمل می کنند، می گفت: لحن مطالب روزنامه نگاران باید همیشه آرامش بخش باشد. در مقابل دیدگاه "تائوته چینگ" که معتقد بود: "آموختن رها کن اندوه سرآید"، بر این باور بود که آموختن، اندوه را از بین می برد، مخصوصا آموختن به دیگران، شادی پدید می آورد.

پروفسور کاظم معتمد نژاد از میان ما رفت. به پر قبای کسی از ما اگر برنخورد باید گفت با این اتفاق ناگوار، کفه ی درگذشتگان دانش ارتباطات و روزنامه نگاری، از باقیان و حاضران این فن، سنگین تر شده است. صائب تبریزی در جائی چنین سروده است:
چون اشک شمع تا مژه بر یکدگر زدیم
داغ تو از سر آمد و از پای ما گذشت

منبع: وب سایت الف