دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها - روزنامه نگاری گانزو سبکی از روزنامه نگاری است که به صورت انتزاعی نوشته می شود و گزارشگر به واسطه روایت اول شخص به عنوان بخشی از داستان است.

این سبک معمولاً عناصر واقعی و تخیلی را به منظور تاکید بر یک پیام اصلی و همچنین به منظور ایجاد درگیری ذهنی در خواننده درهم می آمیزد. هانتر تامپسون کلمه گانزو را اولین بار در سال 1970برای توصیف یک مقاله استفاده کرد که بعدها این سبک متداول شد. از آن زمان این اصطلاح برای دیگر کارهای هنری انتزاعی نیز استفاده شده است.

اصطلاح گانزو منتسب به هانتر تامپسون اولین بار در مجله گلوب بوستون به سردبیری بیل کاردسو سال 1970 استفاده شد، زمانی که او مقاله "مسابقه کنتاکی رو به زوال و انحراف است" هانتر تامپسون را توصیف می کرد که برای ماه ژون 1970 ماهنامه اسکنلن، به عنوان روزنامه نگاری گانزو مطلق نوشته شد. کاردسو معتقد است که گانزو اصطلاح عامیانه ایرلندی جنوب بوستون بود که حالت انسان بعد از یک شراب خواری طولانی مدت را توصیف می کند. کاردسو همچنین ادعا می کند که آن تحریف یک کلمه فرانسوی-کانادایی "gonzeaux" به معنای "مسیر روشن" بود، اگر چه این ادعا زیر سوال رفته است. در معنای ایتالیایی، گانزو یک کلمه معمولی برای یک شخص ساده لوح، یک "آدم هالو" می باشد.

دیدگاه دیگر اینکه، این کلمه تا سال 1960 از آهنگ گانزوی جیمز بوکر پیانویست نیو اُرلِان الهام گرفته است. این احتمال قبلی ظاهراً با زندگینامه شفاهی 2007 هانتر تامپسون تقویت می شود جایی که بیان شده است که اصطلاح گانزو از یک آهنگ جیمز بوکر گرفته شده است. با این حال این نتیجه گیری هنوز چیز کمی می گوید از اینکه آیا هانتر تامپسون یا بیل کاردسو از این کلمه استفاده کرده اند یا نه. بر طبق یاداشت های زندگینامه ای جرج جانسون درباره جیمز بوکر، درباره عنوان آهنگ "گانزو" از شخصیت فیلمی به نام "آدم پررو" سال 1960 می آید. از سوی دیگر ظاهراً این فیلم از داستان اِون هانتر در سال 1956 با همین عنوان الهام گرفته شده است، به طوری که آن اسطوره باقی می ماند کسی که اولین بار این اصطلاح را در ادبیات محاوره آمریکایی استفاده می کند. با این حال آن همزمان به نظر می رسد که این شخصیت یعنی گانزو بزرگ اولین بار در فیلم های عروسکی (Muppets) در سال 1970 ظاهر شد.

روزنامه نگاری گانزو معمولاً از سبک واقعی حمایت می کند و اغلب از تجربیات و احساسات شخصی استفاده می کند تا محتوایی برای موضوعات و حوادث فراهم کند. آن همچنین توجهی ندارد به محصول چاپ شده منظم که مطلوب رسانه روزنامه است و برای رویکرد شجاعانه تلاش می کند. در روزنامه نگاری گانزو کاربرد نقل قول، کنایه، طنز، مبالغه، و حتی توهین معمول است. کاربرد روزنامه نگاری گانزو ناظر بر این است که روزنامه نگاری می تواند بدون تلاش برای عینیت صادق باشد و با مسامحه با ویراستاری معادل است.

سبک تامپسون بر مبنای این ایده ویلیام فالکنر است "گاهی اوقات تخیل بهترین واقعیت است". با این حال مطالبی که تامپسون می نویسد اساساً واقعیت است، او از شگردهای طنزآلود برای فهماندن منظورش استفاده می کند. تامپسون اغلب درباره استفاده از داروهای بازتوانی و مشروبات می نویسد و از استعداد ذهنی خود برای گزارشش اضافه می کند. همچنین این اصطلاح (گاهی اوقات توهین آمیز و انتقادآمیز) با توصیف هجویات روزنامه نگاری (عموماً هر نوشته ای) مهم شده است که تااندازه زیادی به سبک نوشته های تامپسون می باشد که با فن جریان سیال ذهن دارویی شناخته می شود.

ترس و تنفر در لاس ولاس: داستان کتاب "سفر وحشیانه به قلب رویای آمریکایی" با تکه هایی از مسابقه در بیابان در سال 1971 دنبال می شود و شخصیتی به نام راول دوک دارد که به همراه وکیلش دکتر گانزو می باشد. اگر چه این کتاب به عنوان اولین کتاب روزنامه نگاری گانزو در نظر گرفته شده است، تامپسون می گوید آن یک تجربه ناقص بود. او مایل بود که آن کتاب اسناد ویرایش نشده از همه اتفاقات باشد اتفاقاً همینطور شد، با این حال او این کتاب را قبل از اینکه منتشر شود پنج مرتبه ویرایش کرد.

تامپسون خودش حوادثی را برپا می کرد، اغلب در یک رفتار شیطنت آمیز و پرخاشگرانه، و سپس رفتار خود و رفتار دیگران را مستند می کرد. تامپسون اغلب ویراستاران را اذیت می کرد و مطالبش را دیر ارسال می کرد تا ویرایش روی مقالاتش انجام نشود. تامپسون بر آن بود که مطالبش عین چیزی که نوشته است خوانده شود یعنی در یک سبک «گانزوی واقعی».

به گفته داگلاس برینکلی، روزنامه نگاری گانزو واقعاً نیازی به بازنویسی و کاربرد مکرر به مصاحبه های اصلاح شده و مکالمات تلفنی دقیق ندارد.

گانزو همچنین زمانی اتفاق می افتد که نویسنده خودش را از موضوعی که بررسی می کند حذف کند. در بعضی نمونه ها، نظیر تعقیب طوفان توسط فردی که در رانندگی فیلم برداری می کند بیشتر مستند می باشد، عنصر گانزو ذاتی است. با این حال در بیشتر نمونه ها آن یک انتخاب پیچیده و داوطلبانه روزنامه نگار است، یا یک شرکت رسانه ای است که روزنامه نگار برای آن کار می کند. تامپسون احساس می کند که عینیت در روزنامه نگاری یک اسطوره است. اصطلاح گانزو هم اکنون یک سبک واقعی از نویسندگی شده است.

Encyclopedia Guide for Mass Media, Communication and Journalism, K. B. DATTA, 2010, Volume 2, p.416