دکتر معصومی همدانی در سخنرانی "دفاع از ژورنالیست فرهنگی" گفت : " ژورنالیسم فرهنگی ما چهره‌ای عبوس، تخصصی و علمی دارد و از طنز، طیبت، ارجاع و ادب و هنر کمتر نشانی دارد . "

به گزارش مهر حسین معصومی همدانی که در مراسم جایزه مهتاب میرزایی سخنرانی می کرد، به پاره‌ای از ویژگی‌های فعلی روزنامه‌نگاری در این حوزه اشاره کرد و گفت: حرفه‌ای شدن کار ژورنالیست فرهنگی، تخصصی شدن بیش از حد آن و نشناختن مخاطب و نیز غلبه جنبه تحلیلی بر جنبه خبری و اطلاع‌رسانی از جمله موضوعاتی است که باید مورد آسیب شناسی دقیق قرار گیرد.

وی افزود: بسیاری از ژورنالیست‌های ما باور دارند که ژورنالیست بودن نوعی نقص است و باید به نوعی آن را کتمان کرد و لذاست که مدام از نظرات استادان دانشگاه و روشنفکران درباره مسایل فرهنگی روز استفاده می‌کنند و به این ترتیب ما شاهد نوعی "ژورنالیسم شرمنده" هستیم که فقط با اسم بردن از افراد مشهور و ارجاع به مقالات و این جمله کلیشه‌ای پایان هر مقاله که "منابع در دفتر روزنامه موجود است" می‌خواهد خود را جدی بنمایاند.

این استاد دانشگاه و مترجم آثار فلسفی ادامه داد: نوع خفیف‌تر گرفتاری ژورنالیست فرهنگی این است که حتی جایی که مسئله روز در میان است نوشته خود را از منظری تئوریک و نه از زاویه دید مردم آغاز می‌کند و همه دشواری‌هایی که مفهوم عقل سلیم دارد. برای ژورنالیسم یک جو عقل سلیم از هزار نظریه لازم‌تر است.

عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: ژورنالیسم فرهنگی باید به مخاطب نشان دهد که او کجا ایستاده است. بسیاری از ژورنالیست‌های ما به دلیل مرعوب متفکران بودن با عبارت‌پردازی‌های طول و دراز این مرز را مخدوش می‌کنند. در حالی که کار ژورنالیست این است که نه فقط یک قشر مثلاً‌ قشر روشنفکر بلکه وسیع‌ترین دایره خوانندگان را در نظر بگیرد.