خبرآنلاین، محبوبه عمیدی - جوهر نامرئی، پول‌های دفن‌شده و استفاده از فرستنده رادیویی، همگی نشان از آن دارند که حلقه جاسوسی دستگیر شده توسط وزارت دادگستری ایالات متحده باید آموخته‌هایی از شوروی سابق داشته باشد. تنها یک استثنای تازه وجود دارد که گروه را از بحث جاسوسی کلاسیک متمایز می‌کند: فضای رد‌و‌بدل شدن اطلاعات محرمانه، فضای مجازی بوده است.
در واقع این گروه برای ارسال پیام‌های محرمانه از تکنیک قدیمی پنهان‌نگاری و تهیه عکس‌های کد‌شده استفاده کرده و آنها را در وب‌سایت‌های عمومی به اشتراک می‌گذاشته است. نیوساینتیست از چت هاسمر، محقق ارشد شرکت کنترل محتوای دیجیتال وتستون‌تکنولوژی دعوت کرده تا در این مورد بیشتر صحبت کند.
پنهان‌نگاری دیجیتالی چیست؟
پنهان‌نگاری دیجیتالی پنهان کردن پیام‌ها میان پیکسلهای تشکیل‌دهنده یک تصویر یا اعمال تغییراتی غیرقابل شنیدن در فایل‌های صوتی است. به این وسیله می‌شود یک کانال مخفی ارتباطی ایجاد کرد که راه یافتن افراد دیگر به آن چندان ساده نیست. در اولین پنهان‌نگاری‌ها پیام‌ها روی پوست سر پیام‌آور نوشته می‌شدند تا با تراشیدن موهای سر قابل‌رؤیت شوند.
از دهه 1980/1360 تاکنون فناوری اطلاعات پنهان‌نگاری را به مراتب ساده‌تر کرده است. از سرویس‌های ارسال صدا روی شبکه گرفته تا سیستمهای ضبط دیجیتال اطلاعات همگی راه را برای پنهان‌نگاری هموار‌تر کرده‌اند و صدها برنامه وجود دارند که می‌توانند پیغام‌های دیجیتال را کد کنند یا با شکستن رمز‌ها پیام را بخوانند.
این گروه چه استفاده‌ای از فناوری اطلاعات کرده است؟
تاکنون بیش از 100 پیام که در تصاویر دیجیتال توسط این گروه پنهان شده بودند، بازیابی شده اند. افراد دیگر گروه با دانلود عکس‌ها و استفاده از نرم‌افزارهای مرتبط می‌توانستند پیام‌ها را بخوانند.
روزانه هزاران تصویر روی فضای وب آپلود می‌شوند و این رد‌گیری مسیر ارسال عکس‌ها را بسیار‌دشوار می‌کند. علاوه بر این بسیاری از افراد ممکن است از عکس‌های پنهان‌نگاری شده در روز بازدید کنند اما تنها تعداد بسیار‌معدودی هستند که در ارتباط با گروه‌های جاسوسی امکان خواندن متن پنهان‌شده را خواهند داشت.
پنهان‌نگاری دیجیتالی چقدر محبوب است؟
واقعیت اینست که نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم کشف چندین شبکه جاسوسی استفاده از این روش را متوقف کند. علاوه بر این حجم بالایی از نرم‌افزارهایی که امکان خواندن این پیام‌های محرمانه را به افراد می‌دهند یا قابلیت پنهان‌نگاری تصاویر را دارند به رایگان در اختیار کاربران وب هستند.
غیر از گروه‌های جاسوسی چه کسی ممکن است از این نرم‌افزارها استفاده کند؟
بعضی از کارمندان ممکن است از این روش برای درز اطلاعات شرکت‌ها به بیرون استفاده کنند یا افرادی بخواهند تصاویر غیرقانونی را به این روش در رایانه نگهداری کنند. به دلیل همین نگرانی‌ها بسیاری از شرکت‌های عمومی و خصوصی به یادگیری نحوه شناسایی این پیام‌ها رو آورده‌اند.».
چگونه می‌شود این پیام‌ها راشناسایی کرد؟
بعضی از کارآگاهان برای بررسی فضای وب از نرم‌افزارهایی استفاده می‌کنند که می‌توانند تصاویر تغییر‌ماهیت‌یافته را شناسایی کنند. گروه دیگری هدفمندتر عمل می‌کنند و با تمرکز روی اطلاعات رد‌و‌بدل شده توسط فرد مظنون به بررسی تغییرات اعمال شده در هر یک می‌پردازند.
راه‌هایی برای پنهان‌نگاری بهتر وجود دارند؟
دسترسی به تصویر اولیه کشف پنهان‌نگاری را ساده‌تر می‌کند به همین دلیل یکی از این راه‌ها استفاده از عکس‌هایی است که در شبکه موجود نباشند. عکس‌هایی با طیف رنگی وسیع و حجم اندکی از سایه‌های یکسان نیز در اولویت هستند. این تغییر رنگ مداوم کشف پیام را دشوارتر می‌کند و در نهایت عکس‌هایی با ابعاد متوسط بهترین تصاویر برای پنهان‌نگاری هستند.
آینده پنهان‌نگاری دیجیتال را چگونه ارزیابی می‌کنی؟
تا زمانی که گروه‌های جاسوسی یا مجرمان اینترنتی وجود داشته باشند، پنهان‌نگاری دیجیتال هم در کنار سایر روش‌های تازه و قدیمی اختفای اطلاعات مورد توجه است. فکر می‌کنم در آینده باید انتظار پنهان‌نگاری اطلاعات در فیلم‌ها را هم توسط این افراد داشته باشیم.
