روزنامه‌ی دنیای اقتصاد، ندا لهردی - بارها و بارها برای هر کدام از ما پیش آمده است که خسته و کلافه از سرعت کند اینترنت یا به هم ریختن و به وجود آمدن مشکلی برای سیستم کامپیوتری‌مان، به همان جعبه جادویی قدیمی‌پناه برده‌ایم. این تلویزیون‌ها هستند که در طول تمام سال‌های گذشته توجه همه کاربران با سلایق متفاوت از کشورهای مختلف جهان را به خودشان جلب کرده و می‌کنند تا این جعبه‌های جادو را به محبوب‌ترین محصول مصرفی الکترونیک تبدیل کنند.
آمار و تحقیقات هم این موضوع را تایید می‌کنند؛ تا جایی که به عنوان مثال در انگلستان تنها یک برنامه تلویزیونی پر طرفدار توانسته است 68 درصد از کل بینندگان برنامه‌های تلویزیونی این کشور را به خودش جلب کند. جالب‌تر آنکه بر اساس تحقیقات انجام شده در این زمینه، کاربران اینترنت انگلستان هم تمایل بیشتری به تماشای یک مصاحبه در برنامه تلویزیونی دارند تا مطالعه آن در روزنامه‌ها و مطبوعات. همین آمار نشان می‌دهد که نسبت خانه‌های انگلستان که برنامه‌های چندین کانال تلویزیونی را دریافت می‌کنند در یک دهه اخیر از 31 درصد به 89 درصد افزایش پیدا کرده است.
در حقیقت وقتی قرار بر جذب مخاطبان باشد، هیچ رقیب جدی نمی‌تواند برای تلویزیون وجود داشته باشد. آمارها نشان می‌دهند که تنها در روز هفتم ماه فوریه گذشته بیش از 106 میلیون بیننده تلویزیونی در آمریکا یک برنامه خاص را تماشا می‌کرده‌اند. جالب اینکه در چنین کشور توسعه یافته‌ای با تعداد کاربران اینترنت قابل توجه و سرعت اینترنت مناسب، افراد به تلویزیون تمایل بیشتری نشان می‌دهند. اگرچه کاربران آمریکایی از طرفداران پر و پا قرص وب‌سایت‌های سرگرمی‌و به اشتراک‌گذاری ویدئو مانند YouTube هستند، اما هنوز هم برنامه‌های تلویزیونی را به تماشای ویدئو در این سایت ترجیح می‌دهند.
«فیلیپ داومن»، مدیر عامل گروه رسانه‌ای Viacom در این مورد می‌گوید: «ما همیشه با سلیقه مخاطبان پیش می‌رویم و درست به همین دلیل هم هست که بسیاری از برنامه‌های تلویزیونی با ژانرهای خاص به تدریج و در طول زمان از برنامه پخش ما حذف شده‌اند. ما سعی داریم در هر زمان به جدیدترین اتفاقات فکر کنیم».
یک آمار جالب دیگر هم در این مورد وجود دارد؛ درهندوستان در اوایل دهه 1990 تنها دو کانال تلویزیونی با برنامه‌های خسته‌کننده منطبق با رسوم آنها وجود داشت. این در حالی است که حالا تعداد کانال‌های تلویزیونی در این کشور به بیش از 600 کانال رسیده است.
با تمام اینها خود تلویزیون هم در تمام این سال‌ها رشد کرده است. این جعبه‌های جادویی که روزی تنها مکعب‌هایی بزرگ با نمایشگرهای برآمده بودند، حالا به تدریج صاف شده و به پنل‌ها تغییر شکل یافته‌اند. نمایشگرهای آنها تصاویری با وضوح تصویری بالا و روشنایی مناسب را برای کاربرانشان به نمایش می‌گذارند. تلویزیون‌ها حالا کم‌کم به اتاق خواب‌ها، آشپزخانه‌ها و حتی حمام‌ها (با نمایشگرهای ضد آب) راه پیدا کرده‌اند. آنها حالا دیگر از طراحی‌های مدرن بهره می‌برند و در گذر سال‌ها باریک‌تر و سبک‌تر شده‌اند، تا جایی که جدیدترین تلویزیون‌هایی که توسط شرکت‌های بزرگی مانند Samsung و Sony روانه بازار شده‌اند، بدنه‌ای به باریکی یک لپ‌تاپ دارند. حالا تلویزیون‌ها با تکنولوژی روز همراه شده و به صورت آنلاین و حتی روی گوشی‌های موبایل هم دردسترس کاربرانشان قرار گرفته‌اند. این در حالی است که در سال میلادی جدید هم قرار است تلویزیون‌ها به نسل سوم خودشان مهاجرت کرده و تصاویر را به صورت سه بعدی برای طرفدارانشان نمایش بدهند.
با این اوصاف است که می‌توان گفت پیش‌بینی‌های قدیمی‌درباره مرگ تلویزیون‌ها در پایان قرن بیستم اشتباه از آب درآمده‌اند و حتی تحلیل‌گران امروزه معتقدند که حتی گسترش وب‌سایت‌ها، شبکه‌های اجتماعی و گوشی‌های موبایل هم نمی‌تواند نسل تلویزیون‌ها را منقرض و منسوخ کند. در واقع تلویزیون‌ها هیچ وقت نمی‌میرند؛ آنها تنها تغییر می‌کنند.
بیش از هر چیزی این روند رشد در همه جای دنیا ادامه دارد. ژاپن هم یکی از این کشورهاست که آخرین آمار به‌دست آمده از مخاطبان این کشور نشان از صرف متوسط 60 دقیقه در هر روز برای برنامه‌های چند رسانه‌ای از طریق اینترنت و موبایل دارد. این در حالی است که بر اساس همین آمار میزان تماشای تلویزیون بسیار بیشتر است. به این ترتیب متوسط زمان تماشای تلویزیون در میان بینندگان توکیویی برابر 216 دقیقه بوده که این میزان در سال میلادی گذشته برابر 206 دقیقه بوده است.
مشابه این شرایط در آمریکا هم تکرار شده است. بنیاد امور خانواده Kaiser هم در سال 2004 اعلام کرد که نوجوانان آمریکایی با متوسط سن 8 تا 18 سال تقریبا شش و نیم ساعت از هر روزشان را به تماشای تلویزیون، فیلم، موسیقی و بازی‌های کامپیوتری می‌گذرانند. همین تحقیق در سال 2009 نشان داد که جوانان آمریکایی یک ساعت بیشتر از سال 2004 برای تماشای این برنامه‌های چند رسانه‌ای وقت می‌گذارند. این در حالی است که در سال 2009 این افراد چیزی در حدود 10 ساعت و نیم در هر روز را به تماشای برنامه‌های تلویزیونی گذرانده‌اند.
حالا دیگر چندان تفاوتی میان تلویزیون‌ها، کامپیوترهای شخصی و گوشی‌های موبایل وجود ندارد؛ چرا که این روزها تلویزیون‌ها علاوه بر کارآیی یک تلویزیون، به عنوان مانیتوری برای کنسول‌های بازی‌های کامپیوتری هم به کار می‌روند. حتی حالا تلویزیون‌ها به عنوان رادیوهای دیجیتالی هم مورد استفاده قرار می‌گیرند و حتی به دروازه‌ای برای ورود به اینترنت هم تبدیل شده‌اند. درست به همین دلیل هم هست که خریداران تلویزیون‌های جدید خیلی زود متوجه می‌شوند که محصول جدیدشان کاربری‌های متنوعی از آخرین تغییرات قیمت سهام گرفته تا پیش‌بینی وضعیت آب و هوا را هم برایشان ارائه می‌کند.
حالا برنامه‌های تلویزیونی آنقدر در میان افراد طرفدار پیدا کرده‌اند که دیگر از جعبه‌های جادو هم فراتر رفته‌اند و می‌توانند در کامپیوترها، گوشی‌های موبایل و کامپیوترهای تبلت مانند iPad شرکت Apple به نمایش دربیایند. وب‌سایت‌های ویدئویی حالا حرفه‌ای‌تر شده و با طراحی بهتر، محتوای با کیفیت‌تری را هم در اختیار کاربرانشان قرار می‌دهند. به این ترتیب است که سرویس‌هایی مانند Hulu که برنامه‌های شبکه‌های تلویزیونی آمریکایی مانند ABC، Fox و NBC یا سرویس iPlayer که برنامه‌های شبکه تلویزیونی BBC را برای کاربرانشان نمایش می‌دهند تا به این ترتیب کاربران بتوانند برنامه‌های تلویزیونی مورد علاقه‌شان را حتی بیرون از اتاق نشیمن هم تماشا کنند. به عقیده بسیاری از کارشناسان، شاید تنها مزیت نمایش برنامه‌های تلویزیونی از طریق سرویس‌های اینترنتی تجزیه شدن آن برنامه‌ها به زیرمجموعه‌های خود است که این کار می‌تواند انتخاب را برای مخاطبان ساده‌تر کند. این در حالی است که تماشاگران تلویزیون بر خلاف اینترنت دیگر لازم نیست برای تماشای یک برنامه مبلغی بپردازند.
با تمام اینها بسیاری معتقدند که اینترنت هنوز راه زیادی برای محبوب شدن به اندازه جعبه جادو در پیش دارد. هر چه باشد عمر اینترنت کمتر از این جعبه جادویی است. در نهایت اما بر اساس تحقیقات انجام شده، سال‌های اواخر دهه 1990 تا حالا به عنوان دوران طلایی تلویزیون‌ها شناخته می‌شوند.
این در حالی است که «هوارد استرینگر»، مدیر عامل شرکت بزرگ Sony همچنان از بازگشت تلویزیون به روزهای متلاطمش نگران است. در حقیقت خطر دایره انتخاب کمتر همان چیزی است که تولیدکنندگان جعبه جادو را نگران کرده است. شاید به همین دلیل هم هست که آنها با طراحی و تولید تلویزیون‌های نسل جدید یا همان تلویزیون‌های سه‌بعدی سعی دارند این خطر را کمتر کنند.
