برگزیدگان سومین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی «روزی روزگاری» بدون برگزاری مراسم پایانی، معرفی شدند.
به گزارش ایسنا، هیأت‌داوران جایزه‌ی ادبی «روزی روزگاری» در بخش مجموعه‌ی داستان از میان سه اثر «آن‌جا که پنچرگیری‌ها تمام می‌شوند» نوشته‌ی حامد حبیبی، نشر ققنوس، «آویشن قشنگ نیست» اثر حامد اسماعیلیون، نشر ثالث و «برف و سمفونی ابری» نوشته‌ی پیمان اسماعیلی، نشر چشمه، مجموعه‌ی داستان «برف و سمفونی ابری» را شایسته‌ی دریافت تندیس این جایزه دانسته است.
همچنین در بخش ادبیات نمایشی، از میان سه اثر «پاتوغ اسماعیل‌آقا» نوشته‌ی حمید امجد، نشر نیلا، «شیب‌های آوینیون» اثر کوروش نریمانی، نشر قطره، و «آسمان روزهای برفی» نوشته‌ی محمد چرم‌شیر، نمایشنامه‌ی «پاتوغ اسماعیل‌آقا» شایسته‌ی دریافت تندیس معرفی شده است.
در بخش رمان نیز از میان سه اثر «بیژن و منیژه» نوشته‌ی جعفر مدرس‌صادقی، نشر مرکز، «دو قدم این‌ور خط» اثر احمد پوری، نشر چشمه، و «نگران نباش» نوشته مهسا محب‌علی، نشر چشمه، رمان «بیژن و منیژه» شایسته‌ی دریافت تندیس شناخته شده است.
هیأت‌داوران جایزه‌ی ادبی «روزی روزگاری» در بخش اثر داستانی غیرایرانی از میان سه اثر «سرود سلیمان» نوشته‌ی تونی موریسون ترجمه‌ی علیرضا جباری، نشر چشمه، «مثلا برادرم» نوشته‌ی اووه تیم ترجمه‌ی محمود حسینی‌زاد، نشر افق، و «موسیقی شانس» اثر پل استر ترجمه‌ی خجسته کیهان، نشر افق، رمان «موسیقی شانس» اثر پل استر را شایسته‌ی دریافت تندیس معرفی کرده است.
همچنین درباره‌ی برگزیدگان بخش نظرسنجی عنوان شده است: نظرسنجی از نخبگان غیرنویسنده به دلیل پراکندگی شدید آرا و پاسخگویی اندک این قشر هیچ برگزیده‌ای نداشت؛ اما در نظرسنجی از کتاب‌فروشان، دو کتاب با رأی مساوی برگزیده شدند. این دو کتاب عبارت بودند از «خاله‌بازی» نوشته‌ی بلقیس سلیمانی و «پری فراموشی» اثر فرشته احمدی که ناشر هر دو نیز نشر ققنوس است.
اما متن کامل بیانیه‌ی هیأت‌داوران جایزه‌ی «روزی روزگاری» به این شرح است: «دبیرخانه‌ی جایزه‌ی ادبی «روزی روزگاری» بر خود فرض می‌داند اکنون که حدود هشت ماه (از اردیبهشت‌ماه) از زمان مرسوم برپایی جایزه‌ی ادبی روزی روزگاری در سال 1388 گذشته است، دلایل عدم برگزاری آن تا این موقع سال و همچنین نتایج نهایی را به اطلاع علاقه‌مندان به ادبیات برساند؛ زیرا دبیرخانه‌ی جایزه چندی است از فراهم شدن شرایط، برای برپایی بدون پیش‌شرط و بدون سانسور این مراسم ناامید شده است و همچنین وظیفه‌ی خود می‌داند تا جایی که امکان دارد، به‌طور شفاف، روند تعویق چندین‌باره‌ی مراسم این جایزه را به اطلاع عموم برساند.
فعالیت سومین دوره‌ی این جایزه، مطابق برنامه هرساله، از اوایل پاییز سال 1387 آغاز شد و داوری‌ها با این‌که رشته‌ها نسبت به دو دوره گذشته کثرت یافته بود، مطابق زمان‌بندی انجام گرفت و دبیرخانه موفق شد نامزدهای نیمه‌نهایی و سپس نهایی چهار بخش رقابتی جایزه را از طریق رسانه‌های عمومی در اردیبهشت‌ماه سال 1388 و پیش از نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران اعلام کند. هم‌زمان با مشخص شدن نامزدهای تندیس، رأی‌گیری برای تعیین برندگان تندیس نیز انجام شد و در همان زمان، برگزیدگان چهار بخش جایزه مشخص شدند. پیش از آن نیز سه شخصیتی که جایزه قصد داشت به‌دلیل فعالیت‌های‌شان در حوزه‌ی کتاب از آن‌ها تقدیر کند، به رسانه‌ها معرفی شده بودند و هم‌زمان نظرسنجی جایزه از نخبگان غیرنویسنده و همچنین کتاب‌فروشان به انجام رسیده بود و برگزیدگان این بخش نیز مشخص شده بودند. به این ترتیب، جایزه‌ی «روزی روزگاری» هر چند در سوگ یکی از اعضای هیأت‌امنای خود و ستاره پرفروغ آسمان ادبیات ایران، «رضا سید‌حسینی»، نشسته بود؛ اما آمادگی کامل برگزاری مراسم سومین دوره‌ی جایزه را داشت؛ ولی در آن زمان ترجیح داد با یک تأخیر زمانی اندک در نیمه نخست خرداد، مراسم را برگزار کند تا در این مدت، امکان حضور برگزیده بخش ادبیات داستانی غیرایرانی را نیز در مراسم مهیا کند. برگزیده‌ی این بخش در سال 1388 یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان زنده آمریکایی بود و حضور این نویسنده به بهانه این مناسبت در ایران می‌توانست به رونق ادبیات و همچنین معرفی ادبیات فارسی به جهانیان و گسترش روابط بین فرهنگی یاری رساند. پس از هماهنگی‌های لازم با مقامات مسؤول، موافقت اولیه برای حضور این نویسنده در ایران گرفته شد و رایزنی با خود نویسنده نیز آغاز شد. در همین زمان مذاکراتی با یکی از فرهنگسراها برای برگزاری مراسم پایانی به عمل آمد که ابتدا به دلیل هم‌زمانی با دهه‌ی فاطمیه و سپس هم‌زمانی با تبلیغات انتخاباتی نامزدهای ریاست‌جمهوری، برنامه با وجود چاپ پوستر، دو بار به تعویق افتاد.
پس از برگزاری انتخابات و اعتراض به نتایج آن، جایزه‌ی «روزی روزگاری» مانند دیگر فعالیت‌های فرهنگی، با تعویقی ناخواسته روبه‌رو شد و دبیرخانه جایزه اعلام کرد که این مراسم اگر جو سیاسی کشور اجازه دهد، در اوایل پاییز برگزار خواهد شود. از اوایل مهرماه، فعالیت جدی دبیرخانه برای برپایی مراسم شروع شد و درهمین راستا با سالن خصوصی که سال 1387 جایزه در آن برگزار شده بود، مذاکره‌هایی انجام گرفت و 16 مهر به عنوان روز برگزاری مراسم تعیین شد. متأسفانه یک هفته مانده به تاریخ برپایی مراسم با این‌که کارت‌های دعوت برای ارسال آماده شده بود، به دلیل پلمپ شدن این سالن و مجموعه‌ی اقتصادی پیوسته به آن، مشخص شد که بار دیگر جایزه باید با تعویق روبه‌رو شود.
هم‌زمان با اطلاع از این خبر، دبیرخانه فعالیت مجدد خود را برای گرفتن یک سالن متناسب برای برپایی مراسم آغاز کرد که با همکاری چند چهره فرهنگ‌دوست در سازمان فرهنگی - هنری شهرداری تهران توانست اجازه برگزاری مراسم را در پردیس فرهنگی - هنری شهید مختار سلیمانی در منطقه‌ی یافت‌آباد تهران بگیرد. با حمایت‌های این سازمان، قرار شد مراسم به شکل عمومی برگزار شود. در نتیجه، چاپ دوباره‌ی پوستر‌ها و کارت دعوت جایزه آغاز شد و سازمان فرهنگی - هنری شهرداری نیز به چاپ بنر برای نصب در سطح شهر اقدام کرد و به این ترتیب، خبر برپایی جایزه و نحوه‌ی برگزاری آن به‌طور گسترده در رسانه‌ها انعکاس یافت؛ اما متأسفانه بار دیگر، جایزه‌ی «روزی روزگاری»، دو روز مانده به زمان برپایی مراسم، یعنی اول آبان‌ماه مجبور شد لغو این مراسم را به علت «پاره‌ای مشکلات فنی» به اطلاع علاقه‌مندان به ادبیات برساند؛ «مشکلات فنی»ای که قرار بود تا اوایل دی‌ماه برطرف شود و امکان برگزاری این جایزه به صورتی رسمی و آزاد به‌وجود آید؛ اما به نظر می‌رسد این «مشکلات فنی» تاکنون مرتفع نشده و با توجه به شرایط حال حاضر کشور به این زودی‌ها نیز مرتفع نخواهد شد.
علی‌رغم پی‌گیری‌های مجدانه دبیرخانه جایزه، پس از لغو مراسم آبان‌ماه، هنوز هیچ پاسخ صریحی به درخواست دبیرخانه در جهت کسب اجازه‌ی برگزاری مراسم داده نشده است و به‌دلیل تأخیر بیش از حد، دبیرخانه ترجیح می‌دهد برگزیدگان تندیس‌ها را از این طریق اعلام کند. متأسفانه جایزه مجبور است برخلاف میل باطنی و اساسنامه خود، به دلیل نبود امکان برپایی مراسم، از اهدای لوح‌ها به نامزدهای تندیس صرفه‌نظر کرده و تندیس‌ها را برای برندگان ارسال کند. همچنین این جایزه مجبور است لوح‌های تقدیر خود را از سه شخصیت فرهنگی برجسته یعنی رضا قیصریه، مشیت علایی و ابراهیم حقیقی برای آنان ارسال کند. پیش از این قرار بود در مراسم پایانی، هم‌زمان با اهدای لوح‌ها به این سه چهره‌ی فرهنگی، به ترتیب، حسن شهسواری، عنایت سمیعی و بابک احمدی درباره‌ی یک عمر فعالیت آن‌ها سخن بگویند.
دبیرخانه جایزه‌ی ادبی «روزی روزگاری» امیدوار است پس از این، با تغییر دیدگاه دست‌اندرکاران و مسؤولان فرهنگی کشور به جوایز ادبی، امکان برپایی این نوع مراسم و برنامه‌ها به‌راحتی فراهم باشد و سرمایه‌های مادی و معنوی، وقت گرانبها و تلاش‌های فعالان ادبی جامعه با موانع بی‌دلیل بر باد نرود.»
