مراسم اهدای جوایز امی (معروف به اسکار تلویزیونی) که همه‌ساله و در بخش‌ها و شاخه‌های مختلف در ایالات متحده برپا می‌شود، بیشترین سابقه را درتاریخ جشنواره‌های تلویزیونی دنیا دارد.
به گزارش ایسنا، امی در مجموع با اجرای چندین «جشن» اهدای جایزه در نقاط گوناگون همراه است و برخلاف عبارات متداول در ایران(که متاسفانه در مورد مراسم اسکار هم به کار می‌رود)، یک «جشنواره» نیست.
اما وقتی بخواهیم رد و نشان نخستین قضاوت‌ها و اعلام برگزیده‌های نهایی را در تاریخچه‌ی رسانه و صنعت تلویزیون، جست‌وجو و بازیابی کنیم، همین امی را به عنوان نقطه‌ی آغاز خواهیم یافت.
جایزه‌ی امی و تمام مراسم اصلی و مرکزی یا منطقه‌ای و ایالتی آن، از سوی موسسه‌ی بزرگ و معتبری موسوم به آکادمی علوم و هنرهای تلویزیونی آمریکا با نام دقیق‌تر «آکادمی ملی علوم و هنرهای تلویزیونی» اهدا و اجرا می‌شود. این آکادمی که عنوان اصلی آن، شباهت انکار‌ناپذیری با موسسه عریض و طویل برگزار‌کننده مراسم اسکار یعنی «آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا» دارد، به‌گونه‌ای خاص در ارتباط با آکادمی سینمایی قرار می‌گیرد.
کلی‌ترین نکته‌ای که توضیح آن ضروری به نظر می‌رسد، این است که این دو مرکز به طور رسمی و مستقیم، وابستگی و اتصالی با هم ندارند. هرچند اغلب قرائن تاریخی نشان می‌دهد که برخی از سلیقه‌های عمومی حاکم بر مدیریت و داوری‌های دو آکادمی، دست‌کم درعرصه‌ی سیاستگذاری‌های عمده، نزدیکی‌های محسوسی با یکدیگر داشته‌اند، اما تصور رایج مبنی‌بر همانندی یا همسویی آنها، ناشی از تشابه نام دو مرکز است و دلیل این تشابه اسمی هم به آن بر می‌گردد که مسوولان اولیه یا دراصل، موسسان آکادمی تلویزیونی به جهت اهمیتی که برای جنبه‌ی «ملی» و سراسری کار و سازمان خود قائل بودند، تصمیم گرفتند عبارات اصلی عنوان آکادمی سینمایی را در نام خود رعایت و تکرار کنند و در انتها بر جنبه‌ی «تلویزیونی» آن نیز تاکید ورزند.
آکادمی ملی تلویزیون در پی دستیابی به پیشرفت و ارتقاء سطح هنرها و علوم تلویزیونی و پیشبرد و گسترش خلاقیت در دستاورد‌های هنری، فنی، تحصیلی، آموزشی، کاربردی و تکنیکی صنعت تلویزیون در همه سطوح و مناطق ایالات متحده بوده و همواره بر این موضوع تاکید کرده که سطح عالی این دستاوردها را از طریق انتخاب برگزیدگان صنعت برای دریافت جوایز «امی»، بازشناسی و تشویق می‌کند.
به این ترتیب، می‌توان مطمئن بود که در تمام این دهه‌ها و دوره‌ها، صرفا برپایی یک جشن شاد و شلوغ تلویزیونی با همه جاذبه‌های نهان و آشکاری که دارد یا می‌تواند داشته باشد، هدف یا نتیجه‌ی نهایی اهدای جایزه‌ی امی از سوی اعضای آکادمی نبوده و نیست. بلکه تعبیر کلی «ارتقاء سطح و پیشبرد خلاقیت در دستاوردها»، همواره و در همه مراحل کار انتخاب و تشویق برگزیدگان، انگیزه و هدف اساسی آکادمی بوده است.
در کتاب «پژوهشی پیرامون جشنواره‌های تلویزیونی جهان» که توسط اداره کل پژوهش‌های سیما منتشر شده، درباره جشنواره امی آمده‌است: تقسیم‌بندی‌های بسیار گسترده‌ای که در اهدای این جوایز انجام شده، مسیر انتخاب برندگان امی را به طرف هرچه تخصصی‌تر شدن، پیش برده است. میزان تفکیک بخش‌های کاملا جداگانه در روند بررسی برنامه‌های تلویزیونی توسط اعضای آکادمی، از فرط گستردگی، گیج‌کننده‌ای است و حتی با مرجع و منبع الهام اصلی، یعنی خود آکادمی علوم و هنرهای سینمایی، قابل قیاس نیست.
درحالی که جوایز اسکار دربیشترین تعداد و طولانی‌ترین فهرست‌های ممکن، به حدود 30 و در نهایت 35 جایزه در یک سال رسیده‌اند، آکادمی ملی تلویزیون فقط در بخش مشهور «جوایز برنامه‌های روزانه»، حدود 60 جایزه امی در رشته‌ها و گرایش‌های گوناگون، اعطا می‌کند.
بخش‌های تخصصی برنامه‌سازی مثل اخبار، برنامه‌های ورزشی، برنامه‌های علمی و یا حتی حیطه خاصی چون برنامه‌های مربوط به علم مدیریت، هرکدام در مقطع دیگری از سال و به طور مجزا برپا می‌گردد و در دل مراسم اصلی اهدای جوایز امی، «حل» نمی‌شود.
جالب اینجاست که همه تفکیک‌های گفته شده، تازه به انتخاب‌های کلی آکادمی مرکزی و برنامه‌های سراسر کشور باز می‌گردد و به غیر از این بخش‌ها که دفتر مرکزی آکادمی در نیویورک، مسوول و برگزار‌کننده آن است، آکادمی بیش از 20 واحد منطقه‌ای و ایالتی دیگر در سراسر ایالات متحده دارد که هریک از آنها، برگزیدگان تلویزیونی منطقه یا ایالت خود را انتخاب و طی مراسم جداگانه، به آنها امی اهدا می‌کنند.
در حال حاضر، مجموع برنامه‌سازان و تهیه‌کنندگانی که هرسال در بخش اصلی و مرکزی و سراسری جشن اعطای جوایز امی شرکت می‌کنند، سالانه در حدود 5000 نفر و شمار تقریبی فرم‌های درخواست شرکت که به دفتر مرکزی آکادمی می‌رسد، هرسال بالغ بر 3000 فرم است.
تاکنون شصت دوره از جشنواره امی برگزار شده و مراسم شصت و یکمین دوره هم اواخر شهریور ماه (20 سپتامبر) در سالن نوکیای لس آنجلس بر پا خواهد شد. اسامی نامزدهای دریافت این جایزه در سال 2009 نیز پیش از این اعلام شده‌است.
