اعلام رسمی اشتباه از سوی یک رسانه نمی‌تواند مانعی برای پیامدهای بسیار منفی انتشار خبر نادرست باشد، چه برسد به این که اعلام اشتباه به‌صورت پنهانی صورت بگیرد و کسی متوجه آن نشود؛ این شیوه، نوعی فریبکاری و قطعا خلاف اخلاق حرفه‌یی است.
حسن نمک‌دوست تهرانی - مدرس ارتباطات - در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این مطلب اظهار کرد: اصلاح خبر بدون آگاه شدن مخاطب در رسانه‌های حرفه‌یی مرسوم نیست؛ هنگامی که یک رسانه در انتشار خبر دچار اشتباه می‌شود، وظیفه دارد اشتباه خود را در اسرع وقت و به آشکارترین شکل ممکن اعلام و آن را اصلاح کند.
وی با اشاره به این که اصلاح خبر و اعلام آن در بسیاری مواقع از مشکلاتی که انتشار نادرست خبر به وجود می‌آورد کم نمی‌کند، افزود: فرض کنید در خبری به اشتباه، نهادی یا فردی به گناهی ناکرده متهم شود و مخاطبانی آن را بخوانند، از کجا می‌توان مطمئن بود آن‌ها خبر اصلاحی را نیز دیده و بخوانند؛ حتی ممکن است تا خبر اصلاحی روی خط قرار بگیرد، اتفاق‌های بسیار ناگواری برای کسانی که در خبر به اشتباه متهم شده‌اند نیز ببیفتد؛ به واقع چه کسی مسؤول مشکلاتی است که برای آن‌ها پیش می‌آید.
این مدرس ارتباطات ادامه داد: به نظر می‌رسد حتی اعلام رسمی اشتباه از سوی یک رسانه نیز ممکن است نتواند مانعی برای پیامدهای بسیار منفی انتشار خبر نادرست باشد، چه رسد به این که اعلام اشتباه، به‌صورت پنهانی صورت بگیرد و کسی متوجه آن نشود؛ این شیوه، نوعی فریبکاری و قطعا خلاف اخلاق حرفه‌یی است.
او با اشاره به وجود ضرب‌الاجل در کار تولید خبر و اینکه خبر باید سریع منتشر شود، تاکید کرد: با توجه به پیامدهای غیرقابل کنترل انتشار خبر، اولویت اصلی در کار روزنامه‌نگاری «دقت» است و نه «سرعت» و به همین خاطر برخی از خبرگزاری‌های مطرح جهان در کارگاه‌های آموزشی‌شان بر اینکه حتما باید از درستی خبر مطمئن بود و سپس آن را منتشر کرد، اصرار داشته و رویکرد «اول دقت، بعد سرعت» را ترویج می‌کنند.
نمک‌دوست درباره دلایل پایین بودن دقت اهالی رسانه در کشور خاطرنشان کرد: مهم‌ترین عارضه حرفه‌یی اهالی رسانه در کشور، پایین بودن دقت است و مادامی که تداوم کار حرفه‌یی بر اثر اصابت صاعقه‌های توقیف و تعطیل، مختل می‌شود و رویکرد تخصصی در آموزش و تربیت روزنامه‌نگاران کشور نیز وجود ندارد، متأسفانه معضل کم‌دقتی در کار رسانه‌های ما باقی خواهد ماند.
